مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون‌دی‌آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بزاقی به پروتکل بنگسبو در فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست

هدف: علی­رغم مزایای شناخته شده فعالیت ­های ورزشی، به دلیل افزایش افزایش تهویه هوا هنگام ورزش و بالا بودن غلظت آلاینده‌ها هنگام ناسالم بودن هوا نگرانی‌هایی در مورد اجرای فعالیت ورزشی در هوای ناسالم وجود دارد. لذا، هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون­دی‌آلدئید (MDA) و ظرفیت تام آنتی­اکسیدانی (TAC)  بزاقی به یک وحله فعالیت ورزشیدر فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست بود. روش شناسی: تعداد ۱۲ فوتسالیست پسر نوجوان (16-15 سال)، پروتکل ورزشی بنگسبو را در دو محیط روباز و سرپوشیده) و دو کیفیت هوای سالم و نا سالم انجام دادند. نمونه­ های بزاق آزمودنی­ها قبل و پس از انجام هر بار پروتکل ورزشی به روش غیرفعال جمع ­آوری شد. مقادیر MDA و TAC بزاقی به روش الایزا و با استفاده از کیت‌های ویژه (زل­بایو- آلمان) سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (۰/05p <). یافته‌ها: یافته‌ها تأیید کرد که در مقایسه با هوای سالم، در هوای ناسالم مقادیر پایه و پس از فعالیت ورزشی MDA بزاقی - در هر دوی محیط روباز و سرپوشیده – بیش­تر بود (0/05

p ). نتیجه‌گیری: یافته ­های مطالعه حاضر موید این موضوع است که ناسالم بودن هوا تاثیری منفی بر پاسخ MDA و TAC بزاقی به فعالیت ورزشی دارد. همچنین به نظر می­رسدانتقال فعالیت ورزشی به محیط سرپوشیده در شرایط هوایی ناسالم باعث کاهش آثار منفی هوای ناسالم بر پاسخ MDA و TAC بزاقیبه فعالیت ورزشی نمی‌شود و نیاز به راهکارها و توصیه­های مبتنی بر شواهد علمی برای کاهش پیامدهای منفی فعالیت ورزشی در هوای ناسالم بر پاسخ سیستم اکسیدانی- آنتی اکسیدانی بدن احساس می ­شود.

Keywords:

فضای روباز , فضای سرپوشیده , استرس اکسایشی , بازیکنان نوجوان فوتسالیست , آلودگی هوا