سمیه نظری - کارشاس ارشد فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی
امین عیسی نژاد - استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی
بهروز غریب - فوق تخصص هماتولوژی و انکولوژی، بیمارستان
علی قنبری مطلق - استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران،
علی صمدی - استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی

هدف: بیماری سرطان سینه، شایع­ترین نوع سرطان در میان زنان به شمار می­رود و این بخش از جامعه را حتی پس از بهبودی با مشکلات فراوانی مواجه می­سازد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه بود. روش‌شناسی:  39 نفر زن درمان شده از سرطان سینه به‌صورت داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کرده و به‌صورت تصادفی به 3 گروه: 1- تمرین هوازی تناوبی (13 نفر)، 2- تمرین هوازی تداومی (14 نفر) و 3- کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به‌صورت سه جلسه در هفته تمرینات خود را به انجام رساندند. ظرفیت عملکردی از طریق آزمون نشست‌وبرخاست و ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه تجزیه‌وتحلیل ترکیب بدنی در سه گروه، قبل و بعد از دوره تمرینی با شرایط یکسان اندازه‌گیری و ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه‌وتحلیل داده­های پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد کهتفاوت معنی­داری در آزمون عملکرد عضلانی، توده چربی و درصد چربی بین سه گروه، وجود ندارد(0/05P). نتیجه‌گیری: تمرین هوازی از نوع تناوبی نسبت به تمرین هوازی از نوع تداومی برای تأثیرگذاری بر توده عضلانی افراد بهبودیافته از سرطان سینه می­تواند انتخاب مناسب­تری باشد. اما هر دو روش تمرینی اشاره‌شدهاثر محدودی بر ظرفیت عملکردی، توده چربی و درصد چربی بهبودیافتگان از سرطان سینه در مدت 12 هفته دارد. 

تمرین هوازی, ظرفیت عملکردی, ترکیب بدنی, سرطان سینه