محبوبه همتیان - دانشگاه اصفهان

در هر زبانی مجموعه‌ای از اصول و قواعد برای درست‌نویسی وجود دارد که در سطوح مختلف برای واژه‌گزینی، واژه‌سازی و جمله‌بندی‌ها تنظیم شده است. این قواعد باتوجه‌به ماهیت زبان‌های مختلف شناور است و کاملاً متناسب با ویژگی‌های هر زبانی تدوین می‌شود. در مواجهه با این قواعد سؤالی که به ذهن متبادر می‌شود، تأمل در پیشینه و سابقة این قواعد در دانش‌های ادبی گذشته است. با تأمل در این دانش‌ها مشخص می‌شود اصولی که برای فصیح و بلیغ بودن کلام در بلاغت سنتی مطرح می‌شود، ازنظر ماهیت بیشترین سنخیت و تناسب را با اصول و قواعد نگارشی دارد. در پژوهش حاضر با پرداختن به این مسئله، مشخص شد این مباحث ذیل تعریف فصاحت و بلاغت و به صورت خاص در مبحث عیوب فصاحت و بعضی از مباحث علم معانی قابل بحث است و حتی با عنایت به اصول بلاغی می‌توان الگو و مبنای دقیق‌تری برای قواعد نگارش طراحی کرد.