نقش پیش بینی کنندگی سطح فعالیت بدنی بر میزان اضطراب کادر درمانی در دوران پیک کرونا

هدف از پژوهش حاضر نقش پیش­ بینی ­کنندگی سطح فعالیت بدنی بر میزان اضطراب کادر درمانی در دوران اوج کرونا بود. روش پژوهشی حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعة آماری پژوهش را کادر درمانی بیمارستان خاتم ­الانبیاء شهرستان میانه (استان آذربایجان­ شرقی) تشکیل داند که از این بین تعداد 130 نفر به عنوان نمونة آماری به روش دردسترس انتخاب شدند. به­ دلیل رعایت اصول بهداشتی، پرسش­نامه ­های پژوهش به ­صورت الکترونیکی در اختیار آزمودنی­ ها قرار گرفت. پس از جمع ­آوری داده ­ها، برای تعیین میزان همبستگی از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج به ­دست آمده همبستگی مثبت و معنا­دار بین فعالیت بدنی و اضطراب و توانایی پیش­ بینی میزان اضطراب افراد براساس سطح فعالیت بدنی آنها را نشان داد. پس می ­توان نتیجه­ گیری کرد که فعالیت بدنی و ورزش منظم از طریق مکانیسم ­های فیزیولوژیکی، هورمونی و شناختی ممکن است میزان اضطراب در افراد را کاهش داده و باعث افزایش سلامت روانی و جسمانی آنها شود.

Keywords:

فعالیت بدنی , اضطراب , کادر درمانی , کرونا