پریوش طهماسبی - Organizational Change Management, Institute for Management and Planning Studies,
فیروز رازنهان - Department of Management, Institute for Management and Planning Studies,

در حالی که جامعه ایرانی به عنوان یک جامعه مذهبی و اخلاقی درک می‌شود، چالش‌های اخلاقی موجود در سازمان‌های ایران حکایت از آن دارند که توسعه اخلاق تنها با موعظه و فعالیت‌های تبلیغی ـ ترویجی تحقق نمی‌یابد و به توسعه منضبط نظام اخلاقی سازمان و برنامه‌های اخلاقی رسمی نیازمند است. سازمان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که باید علاوه بر رفتارهای اقتصادی (بیشینه‏‌سازی سود)، به رفتارهای اخلاقی روی آورند. از این‌رو، رفتارهای اقتصادی و اخلاقی به صورت توامان، تنها گزینه آن‌ها برای دستیابی به اهداف سازمانی هستند. برنامه‌های اخلاقی و محیط اخلاقی سازمان بر طیف وسیعی از متغیرهای سازمانی، گروهی، و فردی تاثیرگذار هستند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر برنامه‌های اخلاقی سازمان بر رضایت شغلی از راه مسئولیت اجتماعی ادراک‌شده و محیط اخلاقی سازمان است. جامعه آماری این پژوهش را سازمان‌های دولتی مستقر در شهر تهران تشکیل می‌دهند. با روش نمونه‌گیری تصادفی و با استفاده از ابزار پرسش‌نامه، 77 سازمان دولتی مورد مطالعه قرار می‌گیرند. یافته‌ها نشان می‏‌دهند که برنامه‌های اخلاقی به توسعه محیط اخلاقی و مسئولیت اجتماعی ادراک‌شده یاری می‌رسانند. همچنین، محیط اخلاقی به تقویت ادراک از مسئولیت اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان سازمان منجر می‌شود؛ و برنامه اخلاقی از راه محیط اخلاقی، ادراک مسئولیت اجتماعی را تقویت می‌کند. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه برنامه‌های اخلاقی و تقویت محیط اخلاقی سازمان ارائه می‏‌شود.

Ethical Programs, Ethical Environment, Perceived Corporate Social Responsibility, Job Satisfaction, Controlling System., برنامه اخلاقی, محیط اخلاقی, ادراک از مسئولیت اجتماعی, رضایت شغلی, سیستم کنترل‌کننده