ساخت حسگر رطوبتی بهمنظور آبیاری هوشمند و تعیین محل مناسب نصب آن برای دستور توقف آبیاری با هدف جلوگیری از تلفات آب
Publish place: Journal of Water Management in Agriculture، Vol: 6، Issue: 2
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 557
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WMAJ-6-2_003
تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1399
Abstract:
بدین منظور، دستگاه حسگر رطوبتی در بهمن و اسفندماه 1397 طرحریزی و ساخته شد تا زمان مناسب قطع آبیاری در آبیاری جویچهای را تعیین کند. آزمون دستگاه در آزمایشگاه و کاربرد آن در مزرعه آموزشی پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در محمدشهر از فروردین تا پایان تیرماه 1398 به انجام رسید. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد حسگر هوشمند رطوبت خاک برای تعیین عمق بهینه نصب و ثبت رطوبت خاک در عمقهای 10، 30 و 50 سانتیمتر و نسبتهای مختلف طول در روش آبیاری جویچهای انجام شد. ابتدا واسنجی دستگاه بر روی خاک مزرعه مطالعاتی انجام شده و بر اساس صحت سنجی حاصلشده، دستگاه مورد نظر به مزرعه منتقل گردید. در مزرعه مذکور نیز برای رسیدن به اهداف عمق نصب بهینه دستگاه و طول بهینه آن، جویچههای 36 متری با فاصله 75/0 متری ایجاد شد. طولهای حساس در جویچه با نسبت 50%، 75% و 85% از ابتدای مسیر بهعنوان نقاط شاخص انتخاب شدند. نتایج نشان داد که در مرحله واسنجی و صحت سنجی مقدار R2 (ضریب تبیین) به ترتیب برابر 93/0 و 95/0 و در مرحله واسنجی و صحتسنجی مقدار NRMSE (جذر میانگین مربعات خطای نرمالشده) به ترتیب برابر 80 و 81/13 درصد بوده که حاکی از آموزش خوب مدل در مرحله واسنجی به صحتسنجی میباشد. ضمن اینکه متوسط مقدار پارامتر RE (خطای نسبی) در برآورد رطوبت خاک برابر 74/2 درصد بهدست آمد که بیانگر دقت بالای دستگاه در برآورد رطوبت خاک میباشد.
Keywords:
Authors
مسعود پورغلام آمیجی
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
عبدالمجید لیاقت
گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
محمد حسین ولی
گروه مهندسی برق-کنترل، دانشگاه نوشیروانی بابل، بابل، ایران.
حمیدرضا پارسامهر
گروه مهندسی برق-قدرت، دانشگاه صدرا و گروه مهندسی معدن، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :