راحله ناصریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه دانشکده فنی دانشگاه تهران
عبداله حسینی - استادیار دانشکده فنی دانشگاه تهران

تقویت سازه های بتنی موجود با استفاده از الیاف پلیمری کامپوزیتی یک تکنیک موثر جهت بهبود عملکرد سازه ای و افزایش عمر آنها است این مواد بخاطر برخی ویژگیهای منحصر بفردشان از جمله نسبت مقاومت به وزن بالا مقاومت در برابر خوردگی و سهولت کاربر مورد استفاده گسترده قرارگرفته اند تئوری برش اصطکاک و موارد کاربرد آن در اتصالات در ابتدا توسط بیرکلند مورد بررسی قرارگرفت. تاکنون ظرفیت انتقال برش نمونه های push-off بطور گسترده ای مورد بررسی قرارگرفته است انتقال برش در عرض یک صفحه مشخص در بتن بدون ترک اولی با شکل گیری ترکهای کششی قطری همراه است که این ترکها بصورت مورب از سطح برش عبور کرده و باعث حرکت دو قسمت نمونه نسبت بهم می شوند. توزیع برش توسط ترکیبی از قفل و بست دانه ای و برش اصطکاکی مقاوم در برابر لغزش تحمل می شود.