آسیب شناسی روش تربیتی مسلّط بر کودکان و نوجوانان در مدرسه از منظر رمانتیسم اخلاقی (نگاهی به بخشهای نخست معلم نقاشی ما اثر سهراب سپهری)

تربیت، به فعلیت رساندن هر نوع کمال در انسان است و روشهای تربیتی، راه های پرورش تربیت به شمار می آیند. مربی برای رسیدن به اهداف تربیتی در هر دوره ای زیر سیطرة نظام تربیتی، به اقتضای بستر تاریخی- اجتماعی و فرهنگ و ایدئولوژی غالب، روشهایی را به کار می بندد. داستان «معلم نقاشی ما» اثر سهراب سپهری، مملو از انتقادات تربیتی- اجتماعی و آسیب های روانی- عاطفی برخاسته از تجربة یک کودک-نوجوان محصّل است. میتوان صبغة رمانتیسم اخلاقی را هم در لایه های پنهان انتقادات سپهری به نظام تربیتی و هم در اصول تربیتی ژان ژاک روسو استنباط کرد. روسو بر این باور که آدمی از جسم و روح ترکیب شده است و روح منشأ الهی دارد، دستگاه فلسفی خود را متمایز از دیگر فلاسفة هم عصر خود شکل می دهد. روشهای تربیتی محبت و موعظه دو روش تاثیرگذار و عاطفی سازگار با روان آدمی هستند که در قرآن کریم و نهج البالغه بسیار به آنها اشاره رفته است. این پژوهش باروش توصیفی- تحلیلی از نوع تحلیل محتوا و نظری می کوشد که پس از آسیب شناسی، روش تربیِت محبت و موعظه را به نظام تربیتی داستان مذکور پیشنهاد دهد و از منظر رمانتیسم اخلاقی طبق اصول تربیتی روسو به بازنگری در این داستان بپردازد.

Keywords:

تعلیم و تربیت , قرآن کریم , نهج البلاغه , رویکرد رمانتیک , اتاق آبی سپهری.