رابطه کمال گرایی پیشرفت دهنده با یادگیری سازمانی و اخلاق سازمانی در آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان ساری

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی پیشرفت دهنده با یادگیری سازمانی و اخلاق سازمانی در آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان ساری میباشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان ساری به تعداد 2941 نفر تشکیل میدهند که براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) تعداد 341 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کمالگرایی اسدپور (1396) با 28 سوال، پرسشنامه یادگیری سازمانی نیفه (2001) با 24 سوال و پرسشنامه اخلاق سازمانی امیدی (1390) با 21 سوال استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کمال گرایی پیشرفت دهنده 0/95، پرسشنامه یادگیری سازمانی 0/88 و پرسشنامه اخلاق سازمانی 0/96 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که؛ کمالگرایی پیشرفت دهنده با یادگیری سازمانی و اخلاق سازمانی در آموزش و پرورش رابطه مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

کمال گرایی پیشرفت دهنده , یادگیری سازمانی , اخلاق سازمانی , آموزش و پرورش