باز خوانی منظومه ی لیلی و مجنون نظامی با رویکرد طبیعت گرایی

دراین مقاله تلاش نگارندگان، تحلیل روش تغذیه و بررسی آثار آن در منظومه لیلی و مجنون نظامی است. نظامی که خود به تربیت نفس از طریق پرهیز غذایی معتقد است، عقاید خود را از زبان قیس (مجنون) در این منظومه بیان میکند. این مقاله ابتدا پیشینه تغذیه مناسب را در قرآن، عهد عتیق، اوستا، روایات معصومین، شعرا و بزرگان ادبی پی میگیرد و ضمن معنی کردن دوباره تغذیه در متون مختلف علمی و ورزشی نظریات متفاوت را مورد نقد قرار میدهد و سرانجام نتیجه می گیرد که تأکید نظامی در این منظومه به خوردن غذاهای گیاهی است به گونهای که بعد از مرگ لیلی، صحنهای زیبا از تجمع حیوانات اهلی ووحشی به دور مجنون رقم میخورد که نه تنها حیوانات وحشی به مجنون حمله نمیکنند بلکه از بدن او نیز محافظت میکنند و حکیم نظامی این را از سابقه مهربانی مجنون با حیوانات میداند و معتقد است که چون مجنون طالب خوردن جانوری نبود مورد حمله جانوران وحشی نیز قرار نمیگیرد.[1 ]

Keywords:

لیلی و مجنون , نظامی , تغذیه طبیعی , گیاهخواری , عشق , حیوانات.