اثربخشی آموزش مهارت های خودآگاهی و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر شادکامی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های خودآگاهی و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر شادکامی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در دوره ابتدایی شهر بابل در سال 1398 بوده است. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه شادکامی اکسفورد بوده است. نمونه پژوهشی به صورت روش نمونه گیری تصادفی 30 نفر انتخاب شده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس دوره آزمایشی ( آموزش مهارت های زندگی خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) برای گروه آزمایش طی 12 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشی از هر 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. یافته های پژوهش در تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمره شادکامی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین آموزش مهارت های خودآگاهی و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر شادکامی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش مهارت های خودآگاهی , مهارت برقراری ارتباط مؤثر , شادکامی , دانش آموزان.