رابطه عوامل خانوادگی بر سطح خودمراقبتی کودکان 7 تا 11 ساله

کم اهمیتی نسبت به مساله خودمراقبتی شکلی از آزار مبتنی بر فردمفهوم سازی شده است که آثار شایان توجهی بر افراد دارد. کودکان که افراد مهمی از جامعه را تشکیل میدهند، بطور روزمره با مشکلات ناشی از وجود کم اهمیتی نسبت به مساله خودمراقبتی روبه رو میشوند که این مسئله موجب بسیاری از عوارض جسمی و روان شناختی و جامعه شناختی میشود. هدف مطالعه ی حاضر در چرخشی موضوعی، سنجش مؤلفه های اثرگذار عوامل خانوادگی ایجاد کم اهمیتی نسبت به مساله خودمراقبتی پسران است. تحقیق پیش رو به روش کمی و با تکنیک همبستگی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل تمام افراد دانش آموزان مدرسه بنی هاشم در منطقه 51 شهر تهران میشود. نمونه گیری پژوهش به صورت تصادفی ساده متناسب با حجم جامعه انجام گرفت که بعد از مشخص شدن، افراد منتخب از طریق پاسخگویی به پرسشنامه محقق ساخته، بررسی و تحلیل شدند. درکل، براساس نتایج توصیفی از کم اهمیتی نسبت به مساله خودمراقبتی میشود، از مجموع 083 نفر فقط 58 نفر هیچ گونه مراقبتی نشده اند. نتایج تحلیل چندمتغیره )رگرسیون و تحلیل مسیر( نشان میدهد از میان شش متغیر موجود در تحلیل، سه متغیر میزان سنتی بودن، میزان جنسیت زدگی و میزان خشونت در خانواده، تأثیرگذارترین متغیرها بر کم اهمیتی نسبت به مساله خودمراقبتی جنسی هستند

Keywords:

خانواده , خودمراقبتی , وضعیت والدین.