اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف عصاره بهار نارنج بر سطوح استرس اکسیداتیو و آنتی اکسیدان بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند

مقدمه و هدف: سالمندی فرآیندی بیولوژیکی است که با افزایش استرس اکسیداتیو موجب اختلال در عملکرد عضلانی و آتروفی عضلانی می گردد، اگرچه نقش تمرینات ورزشی و برخی گیاهان دارویی بر بهبود متابولیسم عضلانی مشخص شده است، اما اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف بهار نارنج (CA) بر استرس اکسیداتیو بافت عضلانی متعاقب سالمندی ناشناخته است. از این­رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین HIIT همراه با CA بر سطوح گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، مالون­دی­آلدئید (MDA) و  پروتئین کربونیل (PC) در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند انجام شد. روش­ ها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی سالمند در محدوده سنی 14 تا 18 ماه، وزن تقریبی 270 الی 320 گرم به طور تصادفی به گروه­های (1) کنترل (C)، (2) شم (Sh)، (3) HIIT، (4)  CA و (5) HIIT+CA تقسیم شدند. گروه های 3 و 5 به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته به تمرین HIIT (با شدت 85% تا 110% VO2maxو سرعت m/min 15-25) به تمرین پرداختند. مصرف عصاره بهار نارنج در گروه های 4 و 5 روزانه mg/kg/day 300 طی هشت هفته به صورت صفاقی بود. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک­راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار Graph Pad Prism 8.3.0 انجام شد (0/05≥P).   یافته­ ها: تمرین HIIT موجب افزایش GPx و کاهش PC گردید(0/05≥P). مصرف CA و تعامل HIIT+CA موجب افزایش GPx، کاهش MDA و PC در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند گردید(0/05≥P). نتیجه­ گیری: به نظر می رسد تمرین HIIT و CA هم به تنهایی و هم به طور سینرژیستی اثر مطلوبی بر کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها دارند، با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می­رسد.

Keywords:

تمرین تناوبی شدید , بهار نارنج , استرس اکسیداتیو , آنتی اکسیدان , عضله , سالمندی