سنجش عدالت فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در حوزه های شهری ( مطالعه موردی: شهر ارومیه)

شاخص‏های مسکن شاید مهم‏ترین و کلیدی‏ترین ابزار برنامه‏ریزی مسکن باشند. شناخت نابرابری‏ها و فقدان ‏تعادل در چارچوب محدوده‏های جغرافیایی مختلف و پی‏بردن به اختلاف‏ها و تفاوت‏های موجود و سیاست‏گذاری در جهت کاهش نابرابری‏ها از وظایف اساسی متولیان توسعة مناطق به‏شمار می‏رود. با توجه به افزایش جمعیت شهر ارومیه و توجه کم به مقولة مسکن، هدف از این پژوهش‏ شناخت و تبیین نابرابری‏های فضایی و ارائة راهکارهای توسعه جهت دست‏یابی به تعادل و توازن بین حوزه‏های کلان‏شهر ارومیه است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. داده‏های خام از Excel بعد ازتبدیل به شاخص‏های مورد نظرو با 35 شاخص به نرم‏افزار Spss برای اجرایتحلیل عاملی وارد شد و 8  عامل از تحلیل عاملی به‏دست آمد که4عامل به‏عنوان عامل اصلی و4  عامل به‏عنوان عوامل فرعی شناخته می‏شود.سپس،عامل‏های مورد نظر  به محیط GIS متصل وتجزیه و تحلیل شد.21/18درصد از حوزه‏ها جزو حوزه‏های خیلی محروم،18/18درصد محروم،53/53 درصد متوسط،18/13 درصد برخوردار،و57/9 درصد کاملاً برخوردارند و مناطق 3 و 1، 2 به توجه بیشتر نیازمندند تا نابرابری‏‏ها تا حدی کاهش یابد. نتایج این پژوهش نشان داد حوزه­های محروم در مناطق ۳و۲حوزه‏های برخوردار در مناطق ۱و۴ وجود دارند.این وضعیت حاکی از وجود فاصلةطبقاتی و دوگانگی در فضای شهری و تفاوت در برخورداری از شاخص‏های مورد بررسی در سال 1395 است و یافته‏ها نشان‏دهندة توزیع نابرابر و نامناسب شاخص‏های مسکن در میان شهروندان شهر ارومیه است.

Keywords:

شاخص‏ های مسکن , شهر ارومیه , عدالت فضایی , کمی و کیفی , موران