حمیدرضا دانش پور - دکترای شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نوید سعیدی رضوانی - استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
محمد رضا بذرگر - استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

ابتکار عمل شکوفایی شهری در سال 2012 توسط سازمان ملل با شش متغیر‏ـ بهره‏وری، پایداری زیست‏محیطی، عدالت و مشارکت اجتماعی، کیفیت زندگی، توسعة زیرساخت، و حکمرانی و قانون‏گذاری شهری‏ـ معرفی شد. از طرف دیگر، مفهوم دسترسی از سوی بیشتر نظریه‏پردازان برنامه‏ریزی شهری به‏صورت یک معیار مهم در ارتقای کیفیت زندگی شهری مطرح شده است. این پژوهش از نوع کاربردی و هدف اصلی آن ارزیابی تأثیرات شاخص دسترسی در بهبود شاخص شکوفایی شهری به‏منظور بهبود و کاراترکردن این شاخص جهانی است. جامعة آماری این پژوهش شامل کلیة شهروندان مناطق یازده‏گانة شهر شیراز است که با استفاده از فرمول کوکران (2007) حجم نمونة موردنیاز 384 نفر تعیین شد. برای اطمینان بیشتر، 10درصد به حجم نمونة مورد نیاز اضافه شد و نهایتاً 421 نفر از شهروندان پرسش‏نامه را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‏ها و سنجش شاخص‏های شکوفایی شهری و دسترسی در محدودة مورد مطالعه، از روش تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از نرم‏افزارهای مدل‏یابی معادلات ساختاری، نظیر AMOS و LISREL، استفاده شده است. بررسی ارتباط بین شاخص‏های دسترسی با شکوفایی شهری حاکی از آن بود که اغلب شاخص‏های دسترسی رابطه‏ای قوی با شکوفایی شهری دارند و می‏توان شاخص دسترسی را بخشی از سازة شکوفایی مد نظر قرار داد. به عبارت دیگر، شاخص‏ دسترسی بار عاملی قابل قبولی بر روی سازة شکوفایی شهری دارد و موجب بهبود شاخص‏های برازش مدل شکوفایی شهری و درنتیجة آن اثربخشی بیشتر تحلیل‏ها و ارزیابی‏های شکوفایی شهری می‏شود.  

تکنیک تحلیل عاملی تأییدی, دسترسی, شکوفایی شهری, شهر شیراز