سید مصطفی هاشمی - دکتری تخصصی جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
عباس علی پور - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محسن یوسفی فشکی - کارشناسارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
میر نجف موسوی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه ارومیه

استان قم،یکی از استان‏های کویری و بیابانی کشور، دارای منابع بالقوه برای توسعة گردشگری در نواحی کویری و بیابانی است. براین اساس، در مقالةحاضر به شناسایی، نحوةتوزیع فضایی جاذبه‏های گردشگری در مناطق کویریو بیابانیاستان قم،و اولویت‏بندی این قابلیت‏ها برای توسعة این نوع از گردشگری پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و روش جمع‏آوری اطلاعات کتابخانه‏ای و میدانی (پرسش‏نامه و مشاهده و بازدید میدانی) است. نتایج حاصل از مدل Getis-Ord نشان می­دهد پراکنش فضایی جاذبه‏های گردشگری کویر و بیابان در استان قم از الگوی خوشه‏ای پیروی می‏کند و این خوشه‏ها را می‏توان در سهناحیه از استان مشاهده کرد: 1. حوالی اتوبان قم-تهران (به شعاع 10 کیلومتر)؛2. حوالی اتوبان قم-کاشان (به شعاع 10 کیلومتر)؛3. نواحی اطراف شهر قم (به شعاع 20 کیلومتر). همچنین،نتایج مدل الکتر نشان می‏دهد در مقایسةنسبی قابلیت‏های توسعة گردشگری در مناطق کویریو بیابانیاستان قم، در اولویت یکم سه قابلیت قرار گرفته که عبارت‏اند از:«گردشگری علمی»، «امکان جذب سرمایه‏های دولتی و بخش خصوصی در ارتباط با انواع توریسم» و «توان اکوتوریستی». در اولویت دوم، دو قابلیت با امتیاز یکسان قرار گرفته‏اند که شامل «گردشگری ماجراجویانه» و «گردشگری ورزشی و برگزاری انواع مسابقات ورزشی» می‏شود. درنهایت،در اولویت سوم نیز سه قابلیت قرار دارد که عبارت‏اند از:«ایجاد زیرساخت‏ها و مجموعه‏ای مناسب برای برگزاری برنامه‏های فرهنگی و هنری»، «بازدید گردشگران از جاذبه‏های این مناطق در قالب تورهای گردشگری» و در نهایت«احداث شهرک درمانی یا سلامت».

گردشگری کویر و بیابان, استان قم, الگوی توزیع فضایی, مدل الکتر