ارزیابی آزمایشگاهی بهبود خستگی آسفالت با ترکیب افزودنی‌ها به مخلوط آسفالتی

در این پژوهش به بررسی تأثیر واکس پلی اتیلن در بهبود عملکرد مخلوط آسفالتی گرم از طریق تست آزمایشگاهی پرداخته شد نمونه های آزمایش، از آسفالت متراکم شده در محل حاوی افزودنی­های پلیمری بویژه واکس پلی اتیلن استفاده شد. برای بررسی نقش واکس پلی اتیلن در کاهش ترک های خستگی روسازی، نمونه ها با ابعاد 20 سانتیمتر در 5 سانتی متر در 5 سانتی متر در دو حالت بدون و با مقدار واکس پلی اتیلن و مقدار ثابت نسبت قیر به مخلوط آسفالتی 4.5  در تمام نمونه ها در دماها و فرکانس­های بارگذاری مختلف تحت آزمایش خستگی قرار گرفتند. نتایج آزمایش خستگی نشان داد؛ در مورد هر سه مخلوط مسلح شده با واکس پلی اتیلن در تمام نمونه ها، ضخامت روسازی پس از انجام آزمایش برای 0.09 درصد نسبت به مخلوط آسفالتی بیشینه است. یعنی افت ضخامت روسازی تحت آزمایش خستگی کمینه است و این نشان دهنده درصد وزنی بهینه واکس پلی اتیلن اجرا شده در لایه روسازی است. بطوری که با افزایش درصد تسلیح مخلوط آسفالتی با واکس پلی اتیلن از 0.05 تا 0.09 درصد، افت ضخامت روسازی تحت آزمایش خستگی کاهش می یابد اما از 0.09 تا 0.15 درصد، افت ضخامت روسازی افزایش می یابد. بنابراین برای مخلوط های مسلح شده با واکس پلی اتیلن 0.09 درصد، افت ضخامت لایه روسازی آسفالتی تحت آزمایش خستگی کمتر است، می توان گفت میزان ترک خوردگی آسفالت مسلح شده با 0.09 درصد واکس پلی اتیلن کمینه است.

Keywords:

روکش های آسفالتی , رشد ترک , واکس پلی اتیلن , مخلوط آسفالتی گرم , آزمایش خستگی