مهدی دهستانی - دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب
فیروزه زنگنه - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک
ربابه جعفرزاده - دانشگاه پیام نور
ساناز خدادوست - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

عوامل مختلفی در فراگیری زبان تأثیرگذارند که همگی می‌توانند به بازدهی بیشتر در استفادۀ درست از زبان منجر شوند. تحقیق حاضر با هدف مقایسۀ سبک­های یادگیری و هدف­گرایی تحصیلی در دانش­آموزان دوزبانه و تک­زبانه انجام شد. طرح تحقیق از نوع علّی ـ مقایسه­ای بود. جامعۀ آماری دوزبانه­ها متشکل از زبان­آموزان دختر مؤسسۀ جهاد دانشگاهی مرند و تبریز بود که یک والد ترک­زبان و یک والد فارس­زبان دارند و تعداد آن­ها 120 نفر بودند. جامعۀ آماری تک­زبانه­ها نیز شامل دانش­آموزان دختر مدرسۀ روستای دولت­آباد مرند بود که تعداد آن­ها 140 نفر بود. نمونۀ آماری این تحقیق متشکل از 30 نفر دانش­آموز تک­زبانه و 30 نفر دانش­آموز دوزبانه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل دو پرسش­نامۀ سبک­های یادگیری کلب و پرسش­نامۀ هدف­گرایی تحصیلی بود. یافته­های تحقیق حاکی از آن بودند که بین هدف­گرایی تحصیلی و سبک­های یادگیری (به غیر از سبک یادگیری آزمایشگری فعال) در افراد دوزبانه و تک­زبانه تفاوت معناداری وجود داشت. افراد دوزبانه، هدف‌گرایی تحصیلی بیشتری داشتند و از سبک­ عینی بیشتری نسبت به افراد تک­زبانه استفاده می­کردند. افراد تک­زبانه از سبک تأملی، سبک مفهوم­سازی و سبک یادگیری آزمایشگری فعال بیشتری استفاده می­کردند. بر اساس یافته‌های این پژوهش می­توان گفت که دوزبانگی هیچ محدودیتی را برای افراد ایجاد نمی‌کنند و در بسیاری از موارد سبب هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق‌تر افراد برای رسیدن به اهدافشان می‌شود.

هدف‌گرایی تحصیلی, سبک یادگیری, تک‌زبانه, دوزبانه