احمدرضا اصغرپور ماسوله - استادیار جامعهشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
فریبا فیروزی - کارشناسیارشد جامعهشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی کرمانی - استادیار جامعهشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

تغییرات فزاینده‌ای که در مطلوبیت‌های اجتماعی‌ و فرهنگی رخ داده است، به تغییر نقش زنان در جامعه منجر شده و آنان را جهت کسب استقلال در ابعاد مختلف رهنمون ساخته است. از این‌رو آنان اشتغال را فرصتی برای کسب مواهبی می‌دانند که شاید در خانه دسترسی به آن چندان مقدور نیست. این پژوهش با روش نظریه زمینه‌ای انجام شده است و با استفاده از بیست‌و‌پنج مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با زنان جوان متأهل شاغل و خانه‌دار شهر مشهد قصد دارد دریابد زنان اشتغال را چگونه ادراک می‌کنند. براساس نتایج حاصل از پژوهش، محققان دریافتند اشتغال بخشی از هویت زنان را در محیطی ورای خانواده رقم می‌زند و در ارتقا و بهبود توانایی‌های آنان در ابعاد گوناگون سهم ویژه‌ای دارد. این واقعیت در قالب مقوله «اشتغال: پدیده‌ای هویت‌بخش و توان‌افزا» به‌عنوان پدیده مرکزی صورت‌بندی شد. همچنین غالب زنان تمایل بسیاری برای اشتغال خارج از خانه داشته و دلایل گوناگونی را برای آن برمی‌شمارند، اما با موانعی نیز مواجه‌‌اند. همچنین اشتغال با آن‌که برخی فرصت‌ها را از زنان سلب کرده است، اما دستاوردهای مثبت آن، که موجب نگهداشت آنان در موقعیت شغلی شده بیشتر بوده است. با این حال اتخاذ دو راهبرد اشتغال و خانه‌داری بنا به عوامل و شرایط مختلفی بوده است.

اشتغال, خانه‌داری, زنان, توان‌افزایی