روشنک خدابخش پیرکلانی - Associate Professor, Department of Psychology, Al-Zahra University, Tehran, Iran
فاطمه امانی - Master of General Psychology, Al-zahra University, Tehran, Iran
فاطمه رئیسی - PhD in Cognitive Science, Institute of Cognitive Science, Tehran, Iran
آمنه حاج کرم - PhD in Counseling and Guidance, Islamic Azad University, Abhar, Iran

مقدمه: هوش هیجانی و مهارت‌های اجتماعی دو مفهوم درهم تنیده‌ای هستند. چرا که میزان مهارت‌های اجتماعی نیاز به هوش هیجانی دارد و هوش هیجانی نیز از طریق مهارت‌های اجتماعی ظهور می‌یاید. هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه بین مهارت­‌های اجتماعی نوجوانان با هوش هیجانی والدین آن‌ها در بین نوجوانان شهر تهران و همچنین، پیش‌بینی سطح مهارت­‌های اجتماعی نوجوانان بر اساس هوش هیجانی والدین آن‌ها انجام شد. روش: روش این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه این مطالعه شامل کلیه نوجوانان تهرانی (۱۳ تا ۱۷ سال) بود که والدین آن‌ها در قید حیات بودند. نمونه این مطالعه شامل ۱۵۰ نوجوان تهرانی (همراه با والدین‌شان) بود که از طریق نمونه‌­گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات علاوه بر پرسش­نامه جمعیت­‌شناختی از دو پرسش­نامه مهارت اجتماعی نوجوانان ایندربیتزن و فوستر (۱۹۹۲) و هوش هیجانی گلمن (۲۰۰۱) استفاده شد. از شاخص‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف ‌معیار) و تحلیل رگرسیون چند متغیره از طریق نرم‌افزار ۲۲ SPSS جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته­‌ها: نتایج نشان داد رابطه معناداری بین سطح مهارت­‌های اجتماعی نوجوان و هوش هیجانی والدین‌شان وجود دارد (در سطح ۰/۰۵). همچنینی، ۱۴/۴ درصد از واریانس متغیر مهارت­‌های اجتماعی نوجوان توسط هوش هیجانی والدین تبیین شد. به­‌صورت دقیق­تر طبق تحلیل رگرسیون داده‌­ها، ۳/۹ درصد از واریانس متغیر مهارت­‌های اجتماعی نوجوان توسط هوش هیجانی مادر و ۰/۵ درصد از واریانس توسط هوش هیجانی پدر برآورد ­شد. نتیجه­‌گیری: بنابراین، می‌توان گفت بالا بودن هوش هیجانی والدین، رابطه مثبت و معناداری با افزایش سطح مهارت­‌های اجتماعی نوجوان دارد.

Emotional intelligence, Social skills, Adolescents, Parents, مهارت­‌های اجتماعی, هوش هیجانی, نوجوان, والدین