توسعه مفهوم سببیّت در توارث کودکان متولّد از طریق فناوری تولید مثل کمکی (A.R.Ts) با دخالت شخص ثالث

اهداف: مقاله حاضر تحت عنوان "توسعه مفهوم سببیّت در توارث کودکان متولد از طریق فناوری تولید مثل کمکی (A.R.TS) با دخالت شخص ثالث" با بررسی موازین فقهی، فلسفه حقوق، قواعد عمومی قراردادها و نظام‌های حقوقی دیگر کشورها به بحث توارث کودکان ناشی از فناوری باروری کمکی با دخالت شخص ثالث و والدین پذیرنده پرداخته است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی اطلاعات کتابخانه با استفاده از ابزار فیش برداری گردآوری گردید. یافته‌ها‌: برقراری رابطه توارث کودکان متولد از طریق فناوری تولیدمثل کمکی با دخالت شخص ثالث و والدین پذیرنده با استناد به آیه 33 سوره مبارکه نساء، شروط ضمن قرارداد و قاعده "الإمامُ وارثُ مَن لا وارثَ له" قابل توجیه است چرا که مشخص گردید همانطور که در مواردی همچون ولاء ضمان جریره و زوجیّت با عدم وجود رابطه خونی و ژنتیکی فی مابین طرفین اما بدلیل نحوه ارتباط و حمایت‌های ایشان از یکدیگر ارث بری متقابل پیش بینی شده است، در رابطه مذکور نیز این ساختار قابل تصور است. نتیجه‌گیری: قانونگذار می تواند از طریق قرارداد و شرط ضمن آن مدل ارث‌بری خاصی را بین طفل مولود از طریق A.R.Ts با دخالت شخص ثالث و والدین گیرنده به رغم عدم وجود رابطه نسبی و ژنتیکی در قوانین موضوعه بگنجاند تا اینگونه کودکان نیز مانند سایر کودکان از ارث محروم نگردند.

Keywords:

A.R.Ts , Inheritance , Gamete donation , In vitro fertilization , Assisted reproduction , A.R.Ts , ارث , اهدای گامت , تلقیح مصنوعی , تولید مثل کمکی