نقش دینداری، خانواده‌گرایی، رسانه‌های نوین و بازاندیشی مدرن در نگرش به فرزندآوری در زنان و مردان متاهل 49-18 ساله

مقدمه: به باور جامعه‌شناسان، بخشی از تغییر و تحولات خانوادگی در ایران محصول تغییر نگرش‌های افراد است. یکی از این تغییرات، تغییر ارزش فرزند و فرزندآوری است. از آنجایی که نگرش‌ها، باورها وارزش‌های افراد در تمایلات و رفتار فرزندآوری آنها تاثیرگذارند، پژوهش حاضر درصدد مطالعه برخی از عوامل اجتماعی تاثیرگذار بر نگرش به فرزندآوری در بین زنان و مرد متاهل است. مواد و روش کار: : این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، بر روی زنان و مردان متاهل 49-18 سال شهر تبریز انجام گرفت. 415 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های محقق‌ساخته نگرش به فرزندآوری، دینداری، خانواده‌گرایی و بازاندیشی مدرن بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های متناسب (T و F، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تحلیل شدند. یافته‌ها: وفق نتایج نگرش به فرزندآوری زنان و مردان تفاوت معنادار نداشت. اما نگرش به فرزندآوری در بین افراد با تحصیلات‌ و پایگاه اقتصادی- اجتماعی‌ مختلف با هم تفاوت معنادار داشت. بین خانواده‌‌گرایی‌ و دینداری‌ با نگرش به فرزندآوری همبستگی مستقیمی وجود داشت و بین بازاندیشی مدرن، میزان استفاده از اینترنت و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی‌ با نگرش به فرزندآوری همبستگی معنادار معکوس وجود داشت. همچنین متغیرهای مستقل وارد شده در مدل رگرسیونی پژوهش توانسته‌اند 40 درصد از واریانس نگرش به فرزندآوری مشارکت‌کنندگان را تبیین کنند. بحث و نتیجه گیری: برای ایجاد نگرش‌ مثبت به فرزند و فرزندآوری در بین خانواده‌های ایرانی باید به نقش عواملی چون خانواده‌گرایی و دینداری توجه نمود و برای تقویت آنها برنامه‌ریزی و سیاستگذاری نمود.

Keywords:

Religiosity , Familialism , Modern Media , Modern Reflexivity , Childbearing , دینداری , خانواده‌گرایی , رسانه‌های نوین , بازاندیشی مدرن , فرزندآوری