مقدمه: کم کاری مادرزادی تیروئید شایع ترین اختلال تکاملی قابل پیشگیری و درمان در نوزادان و
کودکان است که در صورت عدم درمان به موقع منجر به عقب افتادگی ذهنی و اختلالات تکاملی می شود . پیش اگهی بیماری با انجام غربالگری کم کاری مادرزادی در نوزادان و تجویز لووتیروکسین در مبتلایان، بطور چشمگیری تکامل و رشد
کودکان بهبود می یابد. به رغم غربالگری تشخیصی و شروع درمان زودرس نوزادان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید، گزارشاتی مبنی بر فراوانی قایل توجه اختلالات
تکامل عصبی در این دسته از
کودکان دیده میشود. با توجه به بروزاختلالات تکاملی در شیرخواران مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید، بررسی میزان متداول تجویز داروی لووتیروکسین در درمان نوزادان ایرانی و تاکید بر تشخیص زودتر اختلال فوق، انجام مطالعه حاضر ضروری به نظر می رسید.
مواد و روش کار: در یک مطالعه همگروهی تاریخی وضعیت
تکامل عصبی تعداد 122 کودک مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید تحت درمان با لووتیروکسین از بدو تولد و 122 کودک سالم (گروه شاهد) در سنین بین یک تا سه سالگی توسط پرسشنامه سنین و مراحل Ages and Stages Questionnaire-ASQ) (مورد ارزیابی قرار گرفت.
کودکان گروه مواجهه و
کودکان سالم (گروه شاهد) از مراجعان معاینات دوره‌ای درمانگاه غدد
کودکان یک بیمارستان دانشگاهی، انتخاب شدند. نمونه گیری به صورت غیرتصادفی انجام شد و سئوالات پرسشنامه ها به صورت تلفنی یا حضوری از والدین
کودکان پرسیده شد یا برای حداقل یک نوبت ارزیابی و تکمیل پرسشنامه ها به درمانگاه دعوت شدند.
یافته ها: در ارزیابی کلی تکامل عصبی، 17/2 % از
کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید تحت درمان با لووتیروکسین و 12/3 %ازکودکان سالم در آزمون تکاملی امتیاز حد نصاب را نیاوردند و خطر نسبی اختلالات
تکامل عصبی 4/1 برآورد شد ولی این میزان خطر در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار نبود.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه نشان داد شاخص های
تکامل عصبی در
کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید تحت درمان با لووتیروکسین با
کودکان سالم تفاوتی ندارند، و پژوهش های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است. به نظر می رسد مقدار داروی تجویز شده 10میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن نوزاد در ابتدای شروع درمان و تعدیل دوز دارو متناسب با سن و وزن کودک و ادامه آن تا سن سه سالگی می تواند منجر به تکامل طبیعی عصبی در
کودکان شود.