CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

عوامل خودکارآمدی موثر در توانمندسازی مدیران شبکه‌های بهداشتی درمانی استان‌های آذربایجان‌شرقی، آذربایجان‌غربی و اردبیل

عنوان مقاله: عوامل خودکارآمدی موثر در توانمندسازی مدیران شبکه‌های بهداشتی درمانی استان‌های آذربایجان‌شرقی، آذربایجان‌غربی و اردبیل
شناسه ملی مقاله: JR_TBS-18-4_007
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

فاطمه یوسف یعقوبی - Faculty of Medical Sciences and Technology, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
لیلا ریاحی - Assistant Professor, Department of Health Services Management, Faculty of Medical Sciences and Technology, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
سید جمال الدین طبیبی - Professor, Department of Health Services Management, Faculty of Medical Sciences and Technology, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
محمود محمودی مجد آبادی فراهانی - Professor, Department of Health Services Management, Faculty of Medical Sciences and Technology, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

خلاصه مقاله:
مقدمه: توانمندسازی در توسعه قابلیت افراد برای نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان­های بهداشتی­ درمانی نقش تعیین­کننده­ای دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی متغیرها و مولفه­های خودکارآمدی موثر بر توانمندسازی مدیران شبکه­های بهداشتی­درمانی در سال 1397 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی و اکتشافی است. ابتدا،  با بررسی ادبیات پژوهش و هم­چنین مصاحبه با متخصصان موضوعی، متغیرهای توانمندسازی منابع انسانی استخراج شد. سپس، مدل مفهومی پژوهش طراحی گردید و پرسشنامه تدوین و اعتبارسنجی شد. داده­ها با تکمیل پرسشنامه از 416 نفر از مدیران شبکه­های بهداشتی­­درمانی سه استان، که با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شده بودند جمع­آوری گردید و با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، متغیر "آموزش مستمر" در عامل خودکارآمدی با بار عاملی 84/0 بیشترین اهمیت را داشت. بر مبنای ضرایب استاندارد تحلیل عاملی تاییدی، متغیرهای هر سه مولفه خودکارآمدی در سطح 001/0>p معنی­دار بود و مولفه "باور به توانایی مسئولانه و داشتن مهارت در کار" با بار عاملی 96/0 بیشترین تاثیر را بر عامل خودکارآمدی داشت. میزان تاثیر عامل خودکارآمدی در توانمندسازی 96/0 بود و بیشترین اهمیت را متغیرهای "داشتن مهارت­های شغلی" و "برانگیختگی هیجانی" با بار عاملی  79/0 به خود اختصاص دادند. نتیجه­گیری: دانشگاه­های علوم پزشکی و شبکه­های بهداشتی­ درمانی می توانند از طریق آموزش مستمر، ارتقاء توانایی­ها و مهارت های شغلی، مسئولیت­پذیری، و ارائه الگوها و تجربه­های موفق، توانمندی مدیران را بهبود بخشند.    

کلمات کلیدی:
Empowerment Model, Health Care Managers, Self-Efficacy, مدل توانمندسازی, مدیران شبکه های بهداشتی درمانی, خودکارآمدی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1154669/