سحر کرمانیان - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences Yazd
حسن مظفری خسروی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences Yazd
جواد زوار رضا - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences Yazd
قاسم دستجردی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences Yazd
محمد حسن لطفی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences Yazd

مقدمه: با توجه به باورهای عمومی و ترکیبات موجود در بابونه مبنی بر اثر تسکینی آن، این کارآزمایی بالینی به منظور مقایسه اثر مصرف چای بابونه و چای سیاه بر افسردگی و شاخص‌های استرس اکسیداتیو در بیماران افسرده مبتلا به دیابت انجام شد. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بوده که با مشارکت 74 بیمار افسرده مبتلا به دیابت انجام شد. افراد بطور تصادفی به دو گروه دریافت کننده چای بابونه و چای سیاه (37=n) تقسیم شدند، که بترتیب روزانه 3 فنجان چای کیسه‌ای بابونه و چای سیاه حداقل نیم ساعت بعد از وعده‌های غذایی دریافت کردند. جهت سنجش افسردگی پرسشنامه تست بک در ابتدای مطالعه، بعد از 6 و 12 هفته برای افراد تکمیل شد. آزمایش‌های ظرفیت تام آنتی اکسیدانی ( TAC ) و مالن دی آلدویید (MDA) در ابتدا و انتهای مطالعه انجام شد. یافته‌ها: در انتهای مطالعه 64 نفر مطالعه را به پایان رساندند. میانگین تست بک بعد از مطالعه بطور معناداری بین دو گروه کاهش یافت. نمره تست بک تفاوت معناداری را بعد از مداخله در دو گروه چای بابونه (001/0>P) و چای سیاه (04/0=P) نشان داد، ولی میانگین تغییر امتیاز بک بطور معناداری در گروه چای بابونه بیشتر از چای سیاه بدست آمد. میانگین غلظت TAC در هر دو گروه کاهش معناداری یافت ولی میانگین تغییرات آن بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد مصرف چای بابونه در مقایسه با چای سیاه موجب کاهش نسبی میزان افسردگی، ولی بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بی‌تاثیر بوده است.

Depression, Type 2 diabetes mellitus, Chamomile tea, Oxidative stress, افسردگی, دیابت نوع دو, چای بابونه, استرس اکسیداتیو