اثر کم آبیاری بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد هیبریدهای آفتابگردان (.Helianthus annuus L)
عنوان مقاله: اثر کم آبیاری بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد هیبریدهای آفتابگردان (.Helianthus annuus L)
شناسه ملی مقاله: JR_AGRO-22-1_001
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_AGRO-22-1_001
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
اسداله زارعی سیاه بیدی - Field and Horticultural Crops Science Research Department, Kermanshah Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Kermanshah, Iran.
عباس رضایی زاد - Field and Horticultural Crops Science Research Department, Kermanshah Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Kermanshah, Iran
جهانفر دانشیان - Seed and Plant Improvement Institute, AREEO, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
اسداله زارعی سیاه بیدی - Field and Horticultural Crops Science Research Department, Kermanshah Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Kermanshah, Iran.
عباس رضایی زاد - Field and Horticultural Crops Science Research Department, Kermanshah Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Kermanshah, Iran
جهانفر دانشیان - Seed and Plant Improvement Institute, AREEO, Tehran, Iran
بهمنظور ارزیابی اثر کمآبیاری بر هیبریدهای آفتابگردان و همچنین شناسایی هیبریدهای متحمل به کمآبی، 12 هیبرید آفتابگردان شامل فرخ، شمس، قاسم، برزگر، آذرگل،G5*43 ،G6*43، هایسان25، هایسان36، سامبرو، یوروفلور و سیرنا در سه تیمار آبیاری شامل آبیاری بر اساس 60 (آبیاری کامل)، 120 (تنش ملایم) و 180 میلیمتر (تنش شدید) تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سالهای 1391 و 1392 در ایستگاه اسلام آبادغرب مورد ارزیابی قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری در کرتهای اصلی و هیبریدهای آفتابگردان در کرتهای فرعی قرار داده شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب تیمارهای آبیاری اثر معنیداری بر صفات طول دوره رشد، قطر ساقه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه داشته و بر درصد روغن دانه اثر معنی دار نداشتند. هیبریدهای آفتابگردان فقط از نظر طول دوره رشد، وزن هزار دانه و عملکرد دانه دارای تفاوت معنیدار بودند. برهمکنش هیبریدهای آفتابگردان× آبیاری برای صفات مورد بررسی معنیدار نبود. مقایسه میانگینها نشان داد که عملکرد دانه هیبریدهای آفتابگردان بیش از سایر صفات تحت تأثیر تیمارهای آبیاری قرار گرفت. عملکرد دانه در تیمارهای آبیاری کامل، تنش ملایم و تنش شدید بهترتیب 4470، 3637 و 2832 کیلوگرم در هکتار بود. علت کاهش عملکرد در شرایط تنش شدید، کاهش تجمعی اجزای عملکرد دانه شامل قطر طبق، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه بود. هیبریدهای آفتابگردان از نظر طول دوره رشد، ارتفاع بوته، قطر طبق، قطر پوکی مرکز طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و میزان روغن دانه تفاوت معنیداری با یکدیگر داشتند، اما از نظر عملکرد دانه، قطر طبق، قطر ساقه و تعداد دانه در طبق تفاوت معنیداری نداشتند. نتایج مقایسه میانگینها نشان داد که هیبرید برزگر با 4091 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد دانه و هیبرید سامبرو با 3362 کیلوگرم در هکتار دارای کمترین عملکرد دانه بودند. بیشترین میزان روغن دانه از تیمار آبیاری کامل و هیبرید هایسان36 (8/45 درصد) بدست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که که رقم برزگر هم در شرایط آبیاری کامل و هم در شرایط کم آبیاری، دارای عملکرد دانه بالاتری است و از این رو برای هر دو شرایط قابل توصیه میباشد.
کلمات کلیدی: Drought stress, Head diameter, Hybrid, Seed oil content, and Sunflower., آفتابگردان, تنش خشکی, روغن دانه, قطر طبق و هیبرید.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1155029/