اثر تنش خشکی بر القای خواب تابستانه و تسهیم ماده خشک در اکوتیپهای یونجه (.Medicago sativa L)
عنوان مقاله: اثر تنش خشکی بر القای خواب تابستانه و تسهیم ماده خشک در اکوتیپهای یونجه (.Medicago sativa L)
شناسه ملی مقاله: JR_AGRO-22-1_007
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_AGRO-22-1_007
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیدمحمدعلی مفیدیان - Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran and Faculty Member of Seed and Plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
جعفر احمدی - Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran
علی مقدم - Seed and plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
خلاصه مقاله:
سیدمحمدعلی مفیدیان - Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran and Faculty Member of Seed and Plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
جعفر احمدی - Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran
علی مقدم - Seed and plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
ارزیابی پتانسیل اکوتیپهای یونجه از نظر نحوه تسهیم زیستتوده به بخشهای قابل برداشت و غیر قابل برداشت در شرایط تنش خشکی و القای خواب تابستانه، میتواند به انتخاب رقم مطلوب، متناسب با هدف برنامه اصلاحی و نظام زراعی مورد نظر، کمک کند. به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری شامل؛ آبیاری کامل (بدون تنش خشکی) و قطع آب به مدت 20، 40 و 60 روز (تنش خشکی) بر رشد و عملکرد 10 اکوتیپ یونجه، چهار آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر (کرج) به مدت دو سال (97-1395) اجرا شدند. نتایج نشان داد که در شرایط تنش و بدون تنش، اکوتیپهای گرمسیری نیکشهری ویزدی با رشد مجدد سریع و اکوتیپ سردسیری KFA6 با بیشترین تعداد ساقه در واحد سطح، بالاترین قابلیت زندهمانی را در شرایط القای خواب تابستانه داشتند. در تیمار آبیاری کامل بیشترین مقدار زیست توده (31/17 تن در هکتار) تولید شد و بالاترین عملکرد بخش غیر قابل برداشت (02/7 تن در هکتار) در تیمار40 روز قطع آبیاری مشاهده شد. در کلیه تیمارهای آزمایشی، اکوتیپ KFA6 با 76/15 و اکوتیپ یزدی با 71/15 تن در هکتار بیشترین مقدار زیستتوده را به ترتیب در بین اکوتیپهای سردسیری وگرمسیری تولید کردند، بنابراین به نظر میرسد که میتوان از این اکوتیپها برای انجام تلاقی در گروه خود استفاده کرد. از نظر نحوه تسهیم زیستتوده، اکوتیپهای KFA17، KFA6 و یزدی به ترتیب با نسبتهای 63/1، 43/1 و 40/1، بیشترین نسبت بخش قابل برداشت به بخش غیرقابل برداشت را داشتند، در نتیجه اکوتیپهای داخلی در تیمارهای آبیاری گزینههای مناسبی جهت تولید علوفه محسوب میشوند. از نظر نحوه تسهیم علوفه (نسبت برگ به ساقه)، اکوتیپ بغدادی در بین اکوتیپهای یونجه مورد ارزیابی بالاترین نسبت برگ به ساقه را دارا بود (29/1). این اکوتیپ در تیمارهای آبیاری کامل و قطع آبیاری نیز بالاترین کیفیت علوفه را داشت. بر اساس نتایج این آزمایش در صورتی که هدف برنامه اصلاحی یونجه، تولید محصول در شرایط بدون تنش و تنش، همزمان برای بهبود عملکرد علوفه و عملکرد بخش غیر قابل برداشت باشد، اکوتیپ گرمسیری یزدی و اکوتیپ سردسیری KFA6 گزینههای مناسبی خواهند بود.
کلمات کلیدی: Alfalfa, Forage yield, Irrigation, Leaf: stem ratio and Regrowth., آبیاری, رشد مجدد, عملکرد علوفه, نسبت برگ به ساقه و یونجه.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1155035/