اثبات جاودانگی نفس در نظر افلاطون و تأثیر آن در برهان بساطت نفس سینوی در اثبات جاودانگی نفس (یک بررسی تاریخی)
عنوان مقاله: اثبات جاودانگی نفس در نظر افلاطون و تأثیر آن در برهان بساطت نفس سینوی در اثبات جاودانگی نفس (یک بررسی تاریخی)
شناسه ملی مقاله: JR_JPT-25-99_003
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JPT-25-99_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی عسگری - دانش آموخته کارشناسی ارشد
یوسف دانشور - عضو هیئت علمی موسسه امام خمینی
خلاصه مقاله:
مهدی عسگری - دانش آموخته کارشناسی ارشد
یوسف دانشور - عضو هیئت علمی موسسه امام خمینی
افلاطون در رساله فایدون برای اثبات جاودانگی نفس پس از مرگ سه برهان اقامه میکند. بیان دو برهان اول، بیانی اسطورهای ـ فلسفی است که بر چرخههای متوالی زایش مبتنی است. برهان سومی که افلاطون برای بقای نفس پس از مرگ اقامه میکند، برهان بساطت نفس است. او معتقد است چیزی که جزء ندارد فساد نمیپذیرد و ازآنجاکه نفس جزء ندارد با مرگ بدن جاودان خواهد بود و از بین نخواهد رفت. در فلسفه اسلامی یکی از مهمترین مباحث درباره نفس، اثبات جاودانگی و بقای نفس پس از مرگ است. ابنسینا فیلسوف بزرگ مشائی برای اثبات جاودانگی نفس براهینی را اقامه کرده است. به نظر نگارنده مهمترین این برهانها، برهان اثبات جاودانگی نفس از طریق بساطت است که افلاطون، قبل از ابنسینا آن را اقامه کرده است. این مقاله در صدد آن است تا براهین بقای نفس از دیدگاه افلاطون و تأثیر آن در برهان بساطت ابنسینا را از لحاظ تاریخی بررسی و تحلیل کند. روش بحث در این مقاله یک سیر تاریخی و با استناد به عبارات خود فیلسوفان بهویژه ابنسینا خواهد بود. پاسخ اجمالی که این مقاله به این مسئله میدهد این است که اثبات جاودانگی نفس از راه بساطت در فلسفه ابنسینا از لحاظ تاریخی صبغه افلاطونی دارد.
کلمات کلیدی: بقای نفس, بساطت نفس, افلاطون, ابنسینا, گردش ارواح
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1155223/