لادن احمدی
زهرا دشت بزرگی

پیش زمینه و هدف: دوره ی نوجوانی از مهمترین و حساس ترین سال­ها در زندگی هر شخص می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه علی بین الگوهای ارتباطی خانواده با آمادگی برای اعتیاد، با میانجیگری روان رنجورخویی و باز بودن نسبت به تجربه در دانش آموزان بود. مواد و روش کار: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی تحلیل مسیر  می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل  ۲۷۷۶۷ نفر دانش آموزان دبیرستان های پسرانه دولتی شهر اهواز می باشد که در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ در مقطع متوسطه دوم به تحصیل اشتغال داشتند که از این تعداد نمونه ای معادل ۴۰۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ای انتخاب شد.  ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده، پرسشنامه شخصیتی نئو- فرم کوتاه و مقیاس ایرانی آمادگی برای اعتیاد زرگر بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم از آزمون بوت استراپ در دستور کامپیوتری ماکرو پریچر و هیز استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود. به طور کلی نتایج نشان داد تمام مسیر های مستقیم به جز مسیر همنوایی به باز بودن نسبت به تجربه معنی دار شدند. مسیر های غیر مستقیم نیز به جز همنوایی از طریق باز بودن نسبت به تجربه با اعتیاد معنی دار بودند ( ۰/۰۰۱>p). بحث و نتیجه گیری: می توان گفت  از آنجا که، خانواده یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد آمادگی برای اعتیاد در افراد می باشد، پیشنهاد می گردد، اقداماتی پیشگیرانه در چهارچوب آموزش خانواده، آموزش مهارت های زندگی، آموزش سبک های فرزند پروری و الگوهای ارتباطی در ابتدای تشکیل خانواده جهت زوجین برگزار گردد.

آمادگی برای اعتیاد, الگوهای ارتباطی خانواده, ویژگی شخصیتی باز بودن نسبت به تجربه, ویژگی شخصیتی روان رنجورخویی