بررسی شاخص‌های فیزیولوژیک و مورفولوژیک ریحان و گوجه‌فرنگی تحت تأثیر کشت مخلوط و کمآبیاری در شرایط گلخانه‌ای
Publish place: Soil and Plant Interactions، Vol: 11، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 357
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_STGC-11-2_006
تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1399
Abstract:
کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص می‌تواند پایداری عملکرد را افزایش دهد. کمآبیاری به‌عنوان یک عامل محدودکننده رشد، شاخص‌های عملکردی گیاهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر این اساس این پژوهش با هدف بررسی تأثیر نوع کشت: کشت خالص گوجه‌فرنگی (T)، کشت خالص ریحان (B) و کشت مخلوط این دو (50T:50B)، و سطوح مختلف رطوبتی شامل چهار دوره زمانی آبیاری بر اساس گنجایش مزرعه‌ای خاک (FC): آبیاری بدون تنش آبی در ناحیه ریشه FC1-85/0 و سطوح تنش FC85/0-7/0، FC7/0-5/0 و FC5/0-3/0 به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور و جمعاً 12 تیمار در سه تکرار انجام گرفت. صفات شامل شاخص سبزینگی، هدایت روزنه‌ای، شاخص سطح برگ، دما و وزن تازه و خشک بوته اندازه‌گیری شد. بیشترین وزن تازه و خشک بخش هوایی بوته گوجه‌فرنگی در تیمار FC85/0–7/0 و کشت مخلوط (73/349 و 42/69 گرم در بوته) و کمترین آنها در سطح رطوبتی FC5/0-3/0 و کشت خالص (66/204 و 42/40 گرم در بوته) حاصل شد. شاخص سطح برگ گوجه‌فرنگی تا سطح رطوبتی FC7/0-5/0 کاهش معنی‌داری نداشت. برای ریحان بیشترین وزن تازه و خشک بوته (71/91 و 39/16 گرم در بوته) و شاخص سطح برگ (99/1845 سانتی‌متر مربع در بوته) در کشت خالص و به‌ترتیب در سطح بدون تنش و FC85/0-7/0 به‌دست آمد. گوجه‌فرنگی در رقابت برون گونه‌ای نسبت به ریحان غالبیت داشت و عملکرد ریحان را به‌صورت چشمگیری تحت تأثیر قرارداد. در نهایت بر اساس نتایج این پژوهش کشت مخلوط ریحان و گوجه‌فرنگی تا سطح رطوبتی 50 درصد گنجایش مزرعه‌ای منجر به کاهش هدررفت آب و افزایش عملکرد میوه مجموع دو گیاه با توجه به آب مصرفی شده است.
Keywords:
Authors
یاسین صالحی
Dept. of Soil Sci., Faculty of Agric., Univ. of Zanjan, Iran
داود زارع حقی
Dept. of Soil Sci., Faculty of Agric., Univ. of Tabriz, Iran
محمد رضا نیشابوری
Dept. of Soil Sci., Faculty of Agric., Univ. of Tabriz, Iran
عادل دباغ محمدی نسب
Dept. of Plant Ecophysiology, Faculty of Agric., Univ. of Tabriz, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :