بررسی رابطه میان خودکارآمدی و رضایت ورزشی با سطح عملکرد ورزشی سربازان وظیفه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان خودکارآمدی و رضایت ورزشی با سطح عملکرد ورزشی سربازان وظیفه صورت گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن، تمام سربازان 18 الی 30 سال تیپ 130 شهید دلجویان شهرستان بجنورد در سال 1398 بودند که تعداد 258 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه رضایت ورزشکار(ASQ) ، پرسشنامه خودکارآمدی شرز (GSES) و چک لیست محقق ساخته عملکرد ورزشی برای گردآوری داده های تحقیق استفاده شد. از نرم افزار Spss  نسخه 22 و روش های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل رگرسیون گام به گام و آزمون کروسکال والیس برای تحلیل داده های تحقیق استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین رضایت ورزشی و عملکرد ورزشی همبستگی مثبت 47/0وجود دارد (01/0P<). بین خودکارآمدی (تلاش، ابتکار، پشتکار) و عملکرد ورزشی، همبستگی مثبت  وجود دارد (01/0P<). متغیرهای ابتکار، پشتکار و رضایت ورزشی قادرند 28 درصد از واریانس عملکرد ورزشی سربازان را به طور مثبت پیش بینی کنند (001/0P<). بین سن و سطح تحصیلات سربازان با عملکرد ورزشی، رضایت ورزشی و خود کارآمدی ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (05/0رضایت ورزشی ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد اما با افزایش سابقه ورزشی بر عملکرد ورزشی و خودکارآمدی سربازان افزوده می شود (05/0P<). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که رضایت ورزشی و خودکارآمدی می تواند پیش بینی کننده عملکرد ورزشی سربازان باشد.

Keywords:

Sports satisfaction , Self-efficacy , Sports performance , Soldiers. , رضایت ورزشی , خودکارآمدی , عملکرد ورزشی , سربازان