پریسا هاشمی فرد - دانشجوی دوره تخصص بهداشت و مواد غذایی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
حمداله مشتاقی - گروه بهداشت و کنترل کیفیت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مریم عباس والی - گروه بهداشت و کنترل کیفیت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

زمینه و اهداف: اآلودگی ميکروبی مواد غذایی خطر بزرگی برای سلامت انسان محسوب ميشود. مطالعات نشان داده اند ترکيباتضدميکروبی که ساختارهای نانوذره دارند، عليه عوامل باکتریایی می توانند بسيار کارآمد باشند. نانو ساختارهای اکسيدهای فلزی پتانسيلخوبی برای کاهش آلودگی ميکروبی دارند. هدف از این تحقيق بررسی اثر ضدميکروبی نانوذرات اکسيد مس بر عليه دو پاتوژن مهم غذازاداشریشیا کلی O157:H7 و ليستریا منوسيتوژنز بود. مواد و روش کار: در این مطالعه که در سال 1398 انجام شد، حداقل غلظت مهارکنندگی رشد نانوذرة اکسيد مس عليه ا شریشياکلی و ليستریا مونوسيتوژنز ب ه روش ميکرودایلوشن و احيای رزازورین اندازه گيری شد. اثر مهاریِ نانوذرة اکسيد مس بر تشکيل بيوفيلم باکتری ها به روش ميکروتيتر پليت از طریق رنگ آميزی با کریستال ویوله و اندازه گيری جذب نوری ارزیابی شد.یافته ها :حداقل غلظت مهارکنندگی رشد برای باکتری های بررسی شدة بالا، به ترتيب 1 و 0/016 ميلی گرم در ميلی ليتر و درصد مهار تشکيل بيوفيلم در حداقل غلظت مهارکنندگیِ رشد، به ترتيب 93/6 و 98/7 درصد محاسبه شد. نتیجه گیري : ناین تحقيق نشان داد که نانودرات اکسيد مس دارای توانایی بالقوه به عنوان یک عامل ضد ميکروبی عليه باکتری های مورد مطالعه ما دارا می باشد.

اثر مهاری، باکتری بیماریزای غذازاد، بیوفیلم، نانو ذرة اکسید منیزیم