کاربرد فناوری نانو به منظور استفاده از پپتیدهای زیست فعال در تولید غذاهای فراسودمند و مواد دارویی

امروزه، بیماری های مربوط به شیوه زندگی در حال افزایش است. در همراهی با این ایده که مواد غذایی بهترین دارو می باشند، تلاش های زیادی جهت تولید دارویی بر پایه مواد غذایی انجام شده است. پپتیدهای زیست فعال مواد قابل اجرا با اثرات مفید فراوان در سیستم قلبی و عروقی، ایمنی، عصبی و دستگاه گوارش، و غیره هستند. این ترکیبات دارای اثرات ضد فشار خون بالا، کاهش دهنده کلسترول، ضد میکروبی، ضد دیابت، ضد سرطان، اتصال به مواد معدنی و بسیاری از ویژگی های دیگر می باشند، بنابراین غذاهای غنی شده با پروتئین هیدرولیز و پپتیدهای زیست فعال می توانند به عنوان غذاهای عملگرا در نظر گرفته شوند و سبب بهبود سلامت مصرف کنندگان و محافظت از بدن شوند. با وجود خواص جالب فوق، با توجه به برخی محدودیت ها از جمله حساسیت این ترکیبات به آنزیم های گوارشی، ایجاد طعم تلخ تلاش های زیادی جهت از بین بردن کامل طعم تلخ این ترکیبات مورد نیاز است. به منظور پوشاندن طعم تلخ، کاهش ویژگی جاذبه الرطوبگی پروتئین های زیست فعال، حفظ فعالیت زیست فعالی این ترکیبات، بهبود زیست دسترسی و حفاظت از جزء پروتئینی هیدرولیز شده مناسب با بالاترین فعالیت سلامتی بخش، از روش بارگیری پروتئین هیا هیدرولیز شده ی زیست فعال در شرایط بهینه استفاده می گردد. به طور عمده تکنولوژی هیا جدید نظیر نانو و میکروانکپسولاسیون می توانند به طور موفقیت آمیزی جهت پایداری پپتیدهای زیست فعال در مواد غذایی و نیز دستگاه گوارش به کار گرفته شوند.

Keywords:

پپتید , زیست فعال , طعم تلخ , نانوانکپسولاسیون