سوگند آقامحمدی - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی

الفین های سبک (شامل اتیلن و پروپیلن) به دلیل داشتن کاربردهای فراوان و افزایش نیاز روزافزون به این مونومرهای اولیه، توجه زیادی را در بین محققین از جهت توسعه ی روش های نوین برای تولید آنها به خود جلب کرده اند. واکنش تبدیل متانول به الفین های سبک (MTO) می تواند جایگزین مناسبی برای روش های معمول و قدیمی تولید این مواد مثل کراکینگ حرارتی و کراکینگ کاتالیستی نفتا باشد. بنابراین فرایندهای تبدیل متانول حداقل از سه نقطه نظر می تواند مورد توجه قرار گیرد: 1) کاهش وابستگی به نفت خام برای تولید محصولات با ارزش مثل اتیلن و پروپیلن، 2) افزایش به کارگیری منابع گاز طبیعی با توجه به این که متانول از گاز سنتزی بدست می آید که خود از گاز طبیعی بدست آمده است، 3) یافتن راه حل جدید برای جبران افزایش نیاز به مواد با ارزشی همچون اتیلن و پروپیلن. غنی بودن ایران از منابع گازی (در دسترس بودن و ارزانی آن) و همچنین عدم توسعه کامل فرایند MTO با استفاده از راکتور بستر سیال به دلیل ضعف در بخش کاتالیستی می توانند دلایل روشن و کافی برای ایجاد شدن انگیزه ی تحقیق در این زمینه باشند. محدوده ی زمانی غیرفعال شدن کاتالیست SAPO-34 در فرایند MTO معمولاً بین چند دقیقه تا حداکثر یک روز است و راکتور مناسب برای آن راکتور بستر سیال است. بدین منظور بایستی کاتالیست SAPO-34 به شکل قابل سیالیت (Fluidizable) سنتز شود. در این مقال به اصول طراحی کاتالیست قابل سیال جهت استفاده در فرایند MTO پرداخته شده است. از روش های گوناگونی برای رسیدن به ذرات Fluidizable می توان استفاده نمود.

متانول، راکتور بستر سیال، خشک کن پاششی، ذرات با قابلیت سیالیت، الفین های سبک