مهدی آهنین جان - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سیدهادی پیغمبردوست - استاد گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

در روشهای مرسوم جداسازی پروتئینهای گیاهی، نشاسته و فیبر غنی شده ازحلالها و روشهای حرارتی استفاده میشود. این روشها با اینکه انرژی بسیاری مصرف می کنند اما قادرند ساختار طبیعی و خصوصیات کاربردی را تغییر بدهند. روش جداسازی خشک که برای آردهای گیاهان به طور گسترده بررسی شده است که روش شیرسل ، جداسازی با هوا و جداسازی الکترواستاتیک میباشند. روشهای جداسازی خشک دارای کمترین مصرف انرژی ، مصرف آب و نیز قادر به حفظ ساختار طبیعی و کاربردی مواد اولیه نسبت به روش جداسازی مرطوب می باشند. با این وجود این تکنولوژی مناسب برای جداسازی با خلوص بالا ( بالای (% 90 نمی باشد. محدودیتهای فیزیکی از قبیل رسوب و آگلومره شدن، کمترین بازده فرایند ممکن را در راه صنعتی شدن این تکنولوژی ایجاد می کنند. افزایش غلظت محصول با بازیابی جزءهای جداسازی و نیز سری وصل کردن این تکنولوژی از قبیل جداسازی با هوا و جداسازی الکترواستاتیک دست یافتنی میباشند.

جداسازی با هوا، جداسازی خشک، جداسازی الکترواستاتیک، روش جداسازی شیرسل، پروتئین، نشاسته