هاجر ایاسه - دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش علوم و صنایع غذایی، دانشگاه شیراز
مرضیه رونقی - دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش علوم و صنایع غذایی، دانشگاه شیراز
مهرداد نیاکوثری - استاد، بخش علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز

تکنیکهای مرسوم برای ا ستخراج و تخلیص پروتئین، نشاسته و فیبرمعمولا نیازمند ا ستفاده از حجم زیادی از حلال و انرژی بالا در خشک کردن نهایی آن می با شد. خشک کردن جزء به جزء یک روش نسبتا جدید ا ست که توسط محققان به عنوان یک تکنیک بدون ا ستفاده از حلال برای تولید محصولات غنی از پروتئین، نشا سته و فیبر مورد توجه قرار گرفته اســت. دو روش مورد مرســوم برای انجام فرایند خشــک کردن جزء به جزء در تولید آردهای متنوع جداسازی با جریان هوا و جداسازی الکترواستاتیک می باشد. در مطالعه حاضر ضمن معرفی جنبه های مختلف این روشها به بحث در باره اصول عملیاتی و پارامترهای موثر شامل شرایط اسیاب کردن، عوامل فیزیکی که کارایی جداســـازی را تحت الشـــعاء قرار می دهند همچنین مزایا و معایب در مقایســـه با روشهای معمول دیگر پرداخته می شود. خشک کردن جزء به جزء نه تنها مصرف انرژی و آب بهینه و تولید پسماند کمتر در مقایسه با فرایندهای مرطوب جداسازی بلکه ساختار و اجزای اولیه ماده غذایی را نیز حفظ می کند. از جمله معایب روش خشک در تولید و جدا سازی پروتئین، د ستیابی به خلوص پایین تر، گرفتگی برخی مسیرهای دستگاهی و گاهی عملکرد پایین برای برخی نمونه های تولیدی خصوصا در مقیاس صنعتی می باشد. برخی از این معایب با ترکیب سیستمهای مختلف و هیبرید سازی با روشهای مرطوب مرتفع می شود.

جداسازی الکترواستاتیکی، جز به جز کردن خشک، پروتئین، جداسازی با جریان هوا