چالش ها و راهکارهای توسعه همکاری دانشگاه و صنعت غذا

دانشگاه کانون اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص، تولید علم و نوآوری است و صنعت نیز با بکاربستن اندیشه ودانش نیروهای دانشگاهی، کانون تولید محصولات، کالاها و خدمات ا ست. دولت ها با ایجاد نظام های انگیز شی،تعامل و ارتباط موثر دانشگاه و صنعت همانا هم افزایی دانش و سرمایه را تقویت و تعمیق می بخشند و با این اقدام رشد و تو سعه علمی، صنعتی، اقتصادی و آبادانی جامعه را میسرو شکوفا می سازند. د ستیابی به پی شرفت های شـگرف علمی و رشـد فزاینده تولید و توسـعه صـنعتی و اقتصـادی در کشـورهای توسـعه یافته برابر شـاخص ها، ساختارها و نظام های ایجاد شده، آشکارا مدیون تعامل و همکاری های موثر دانشگاه و صنعت و البته دولت بعنوان حامی و پل ارتباطی این دو نهاد می باشد. در سند چشم انداز بیست ساله در افق 1404 ایران کشوری با ویژگی هایی همچون برخوردار از دانش پیشـــرفته، توانا در تولید علم و فناوری، متکی بر ســـهم برتر منابع انســـانی و ســـرمایه اجتماعی در تولید ملی، دست یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فنآوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی با تأکید بر جنبش نرم افزاری و تولید علم، ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه و ر سیدن به ا شتغال کامل، برخوردار از سلامت و امنیت غذایی پیش بینی شده است. بنا بر گزارشات فائو، از یک سوی، مقدار تولید محصولات غذایی در ک شورهای در حال توسعه تا سال 2030 باید 70 در صد بی شتر از تولید فعلی و در سال 2050 دوبرابر تولید فعلی باشـــد تا بتواند همگام با جمعیت رو به رشـــد حرکت نماید و جوابگوی نیازهای آنها باشـــد و از ســـوی دیگر،محدودیت های تولید در بخش کشاورزی از جمله وضعیت منابع آبی کشور(بحران آب) ، نابودی جنگل ها، آلودگی های آب، خاک و هوا، مقدار زیاد ضــایعات مواد غذایی در کشــور و دیگر موارد، امنیت غذایی کشــور را به شــدت تهدید می کند. با بررسی مقالات و منابع موجود در نشریات و کنگره های برگزار شده و نیز سال ها تجربه نویسنده در این حوزه، کماکان ضــعف ها و موانع زیادی در تعامل دانشــگاه، صــنعت و دولت وجود دارد که گویا هر نهاد جزیره ای جداگانه از کل سیستم و ساختار جامعه است. در چنین شرایطی ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران و نقش آفرینی دولت باید بگونه ای بازتعریف و درعین حال تقویت شود که تو سعه علمی و اقتصادی و نیز امنیت غذایی حاصل گردد.در این مقاله ابتدا به ماهیت و نقش دانشگاه و صنعت درتوسعه صنعتی و اقتصاد جامعه، ویژ گی های دانشگاه های نسل های مختلف و نیز وضعیت ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران اشاره ای کوتاه شده است. سپس به برخی ضــعف ها و موانع عمده ارتباط دانشــگاه و صــنعت بویژه صــنایع غذایی و نیزموانع دولتی در این ارتباط پرداخته است. در انتها با تشریح ظرفیت ها و فرصت های موجود و جمع بندی مطالب، راهکارهای تعامل و توسعه همکای های سه جانبه دانشگاه، صنعت و دولت برشمرده می شود.

Keywords:

دانشگاه , صنعت , دولت , جالش , راهکارهای توسعه همکاری