بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی مركزی در دانش آموزان دختر تیزهوش مقطع متوسطه اول شهر بابل

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين حرمت خود، هم جوشي شناختي با خودارزشيابي مركزي در دانش آموزان دختر تيزهوش اول مقطع متوسطه شهر بابل بود. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دختر تيزهوش مقطع متوسطه اول شهر بابل در سال 1398، كه بر اساس آمار آموزش و پرورش شهر بابل به تعداد 270 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس جدول كرجسي ومورگان (1970) با توجه به حجم آماري 159 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه خود ارزشيابي مركز، پرسشنامه همجوشي شناختي و پرسشنامه حرمت خود بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي مثل؛ ميانگين، انحراف معيار، حداقل و حداكثر نمرات و آمار استنباطي مثل؛ ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه و با رعايت مفروضه آمار پاراماتريك و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين حرمت خود، هم جوشي شناختي با خودارزشيابي مركزي در دانش آموزان دختر تيزهوش اول مقطع متوسطه رابطه وجود دارد.

Keywords:

حرمت خود , هم جوشی شناختی , خودارزشیابی مرکزی , دانش آموزان دختر تیزهوش