تأثیر هشت هفته فعالیت ورزشی تناوبی پر شدت و کم شدت بر رگ زایی رت های بالغ

مقدمه: از جمله سازگارهای مهمی که در پی تمرینات ورزشی رخ می دهد، افزایش چگالی موبرگی یا آنژیوژنز است. فاکتور رشد آتدوتلیال عروقی (VEGF) نقش مینوژنیک برای سلول های آندوتلیال دارد و واسطه ی مهمی در فرایند آنژیوژنز به شمار می رود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی تناوبی پرشدت و کم شدت بر رگ زایی ناشی از بیان ژن فاکتور رشد آندوتلیال عروقی رت های نر بالغ بود. روش کار: در این پژوهش تجربی، 24 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار، در سه گروه 8 تایی کنترل، فعالیت ورزشی پرشدت (HIT) و فعالیت ورزشی کم شدت (LIT) تقسیم بندی شدند. تمرین گروه HIT شامل دویدن با شدت 85 تا 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و دو دقیقه با شدت 50 تا 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و برنامه تمرین گروه LIT، شامل شدت 55 تا 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و دو دقیقه با شدت 45 تا 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی می باشد و در همین زمان، گروه کنترل هیچگونه تمرینی نداشت. در ابتدا، عضله سولئوس همگن می شود و سپس میزان بیان ژن فاکتور رشد آندوتلیال عروقی با استفاده از روش Real time-PCR اندازه گیری شد. در پایان، داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 0/05 ارزیابی شدند. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر بیان ژن فاکتور رشد آندوتلیال عروقی در گروه HIT به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر بود (p=0/4) در حالی که مقادیر فاکتور رشد آندوتلیال عروقی در گروه LIT نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار نداشت (p=0/1). با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می رسد، شدت بالای فعالیت ورزشی می تواند در افزایش رگ زایی ناشی از افزایش فاکتور رشد آندوتلیال عروقی مؤثرتر از شدت پایین باشد.