تاثیر تمرینات پیلاتس بر نوسان پاسچر در بیماران دیابتی با نوروپاتی محیطی: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

زمینه و هدف: یکی از شایعترین تظاهرات دیابت همراه با نوروپاتی محیطی، کاهش تعادل و اختلال کنترل وضعیت و افتادن است. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، تأثیر تمرینات پیلاتس برنوسان پاسچر در بیماران با دیابت نورویاتی محیطی بود. تمرینات پیلاتس در سالن انقال کرمانشاه در سال 98 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی 30 زن مبتلا به دیابت همراه با نوروپاتی محیطی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند، و به شیوه تصادفی به دو گروه تمرینات پیلاتس (15 نفر) و گروه شاهد (15 نفر)، تقسیم شدند. گروه تمرین پیلاتس به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت یک ساعت تمرین انجام دادند. نوسان پاسچر آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (p>0/05). یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در گروه تجربی تفاوت معناداری در امتیازات کسب شده بین گروه پیش آزمون و پس آزمون در مساحت و مسافت محدوده نوسان مرکز فشار بدن در حالت چشم باز و بسته وجود دارد (P>0/05). این در حالی است که در گروه کنترل برای هر دو متغیر تفاوت معناداری وجود نداشت (P<0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تمرین پیلاتس می تواند سبب بهبود نوسان پاسچر و کاهش خطر افتادن در بیماران دیابتی همراه با نوروپاتی شود. بنابراین می تواند در کاهش خطر افتادن استفاده شود.

Keywords:

دیابت نوروپاتی , تمرینات پیلاتس , نوسان پاسچر