بررسی میزان همبستگی مقیاس های رفتار معلم راهنما با خودکارآمدی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان مشهد

مقدمه: رسالت اصلی دانشگاه فرهنگیان، تربیت معلمانی لایق است که بتوانند وظایف خطیر معلمی را برعهده بگیرند و از کارایی لازم برخوردار باشند. بندورا 2006 خودکارآمدی را به عنوان باورهای فرد در مورد قابلیت های خود جهت سازماندهی و اجرای دوره های عمل به منظور دست یابی به مقاصد شخصی، تعریف کرده است در درس تمرین معلمی، دانشجو معلمان یا راهبری کارورزی و در کنار دبیر موظف و رسمی آموزشگاه که معلم راهنما خوانده می شوند، به یادگیری و تمرین مهارت های تدریس می پردازد. در این مطالعه به بررسی میزان خودکارامدی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان و همبستگی آن با مقیاس های رفتاری معلم راهنما، پرداخته شد. روش شناسی: این تحقیق از نوع توصیفی به روش همبستگی است، جامعه ی آماری 724 نفر از دانشجو معلمان دختر و پسر در رشته های تربیت بدنی، الهیات، ادبیات فارسی و علوم تربیتی شاغل به تحصیل در دانشگاه فرهنگیان مشهد بودند. با روش تصادفی ـ طبقه ای تعداد 408 نفر به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه مقیاس خودکارآمدی معلم تسحانن و پرسشنامه «ویژگی های معلم راهنما برای تدریس اثربخش» براون استفاده گردید و پردازش و داده ها با استفاده از نرم افزار Amos,spss انجام شد. با کمک آزمون های آماری کولموگروف ـ اسمیرنوف، تی و رگرسیون انجام شد. یافته ها: بیشترین میانگین سطح خودکارآمدی مربوط به دانشجویان مرد تربیت بدنی و کمترین مقدار میانگین خودکارآمدی مربوط به دانشجویان مرد رشته علوم تربیتی می باشد. بین تدریس اثربخش و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد p<0/001 بیش از 70 درصد دانشجو معلمان دارای سطح خودکارآمدی متوسط به بالا هستند و بین ویژگی های معلم راهنما برای تدریس اثربخش و خودکارآمدی دانشجو معلمان رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: هرچه روش های تدریس معلمان راهنما اثربخش تر باشد بر میزان خودکارآمدی دانشجو معلمان افزوده می گردد بنابراین انتخاب معلمانی با روش تدریس موثرتر بازدهی بهتری در تربیت معلمان آینده خواهد داشت.

Keywords:

خودکارآمدی , معلم راهنما , فرهنگیان