تأثیر شش هفته مکمل دهی اسپیرولینا بر سطح سرمی پروتئین واکنش گر C متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز در زنان رزمی کار

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 369

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCSSH01_073

تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1399

Abstract:

مقدمه: فعالیت های شدید ووامانده ساز ممکن است موجب اسیب بافت های عضلانی رزمی کاران شود و بروز التهاب حاد یکی از پیامدهای اجرای این فعالیت ها است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر شش هفته مکمل دهی اسپیرولینا بر سطح سرمی پروتئین واکنش گر C متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز در زنان رزمی کار بود. روش شناسی: 20 زن رزمی کار به صورت داوطلبانه انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه همگن مکمل اسپیرولینا و دارونما قرار گرفتند. مکمل دهی اسپیرولینا به شکل روزانه 1/5 گرم و به مدت 6 هفته همراه باانجام تمرینات متداول رزمی سه جلسه در هفته انجام شد. پس از اتمام دوره مکمل دهی همه آزمودنی ها در یک فعالیت ورزشی وامانده ساز شرکت کردند. نمونه خونی از همه ی آزمودنی ها در چهار نوبت (قبل از مکمل دهی، بلافاصله بعد از مکمل دهی، بلافاصله بعد از تست وامانده ساز و 24 ساعت بعد از تست وامانده ساز) جهت ارزیابی شاخص CRP گرفته شد. داده های حاصله با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تعقیبی بونفرونی و t مستقل در سطح معنی داری P<0/05 بررسی شد. یافته ها: براساس یافته های مطالعه حاضر، تغییر معنی داری در سطوح CRP سرمی پس از دوره مکمل سازی واجرای تمرینات معمول رزمی در گروه مکمل اسپیرولینا مشاهده نشد اما گروه کنترل افزایش معنی داری را در این شاخص تجربه کرد و تفاوت معنی داری بین دو گروه در رابطه با دامنه تغییرات CRP در مرحله مکمل سازی وجود داشت. با این حال، CRP سرمی در هر دو گروه افزایش معنی داری فعالیت ورزشی وامانده ساز نشان داد. و تفاوت معنی داری بین دو گروه در رابطه با دامنه تغییرات CRP در مرحله فعالیت وامانده ساز مشاهده نشد.

Authors

آرزو خالقی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، قزوین ایران

عباس صادقی

استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین ایران

حسن پوررضی

استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین ایران