یونس غلامی - University of Kashan
روح الله میرزایی - University of Kashan
مرضیه رادکیانی - University of Kashan

پیاده‌روی به‌عنوان فرم مناسب برای افراد با استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی و افراد بدون وسایل نقلیه در نظر گرفته می‌شود. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻣﻬم‌ترین ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻱ جابه‌جایی انسان‌ها ﭘﺎﻫﺎﻱ آن‌ها ﻣﺤﺴﻮﺏ می‌شد ﻭ بیش‌ترین ﺍﻟﮕﻮﻱ ﺳﻔﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻋﺎﺑﺮ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ می‌شده ﻭ نیازهای ﺍﺻﻠﻲ ﻭﻱ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺟﺎﻧﻤﺎﻳﻲ می‌شدند. توجه جدی و عملی به سامان-دهی حرکت پیاده و پیاده‌راه‌ها به حدود نیم‌قرن پیش برمی‌گردد؛ به‌طوری‌که اولین گذرهای پیاده در دهه‌ی 1950 در کشورهای آلمان، هلند و دانمارک جهت بازسازی شهرهای آسیب‌دیده در طول جنگ دوم جهانی و نوسازی مراکز تاریخی شهرها با هدف جداسازی معابر پیاده و سواره احداث شد و تا سال 1996، گذرها و مناطق ویژه‌ی تردد پیاده و مزایای ایجاد پیاده‌راه‌ها منحصر به چند شهر اروپایی می‌شد. در پژوهش حاضر، پتانسیل‌سنجی پیاده‌روی معابر شهر کاشان با تأکید بر شاخص‌های برنامه‌ریزی شهری‌ موردبررسی قرار می‌گیرد. در این زمینه، مقاله‌ی حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی است. با استفاده از روش کتابخانه‌ای‌ به ‌دست ‌آمده است. در بخش تجزیه‌وتحلیل فضایی از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده‌ شد. یافته‌‌های تحقیق حاکی از آن است که شاخص سبزینگی با 076/0 و چگالی مسکونی با 082/0 در اولویت پایین و شاخص اتصال 453/0 و دسترسی به زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی با 215/0 در بالاترین میزان اولویت قرار گرفته است. ضریب ناسازگاری کم‌تر از 1/0 قرار گرفته که نشان از قابل‌قبول بودن نظرسنجی است. بر اساس رتبه‌بندی نظر کارشناسان، خیابان‌های ملا حبیب‌الله شریف، بلوار باهنر، خیابان دانش، خیابان ولی‌عصر، خیابان امام خمینی، خیابان نماز، خیابان اباذر، خیابان 22 بهمن، بالاترین رتبه را به دست آورده‌اند.

Pedestrian Thought, Walkability indicators, Multi-criteria Decision Making Models, Kashan City., اندیشه‌ی پیاده‌مداری, شاخص‌های قابلیت پیاده‌روی, روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره, کاشان.