ارزیابی اثر تمرین تصویرسازی حرکتی پس از جلسۀ تمرین بر تحکیم حافظۀ حرکتی سالمندان (مطالعه نیمه آزمایشی)

مقدمه هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تمرین تصویرسازی حرکتی پس از جلسۀ تمرین بر تحکیم حافظۀ حرکتی سالمندان بود. مواد و روش­ها جامعه آماری پژوهش، سالمندان زن و مرد سالم ساکن در آسایشگاه‌های شهر مشهد بودند که 22  نفر از افراد واجد شرایط به صورت تصادفی در 2 گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل (11 نفر هر گروه) قرار گرفتند. مداخلات درگروه آزمون شامل مراحل اکتساب، بازیابی پس از 24 ساعت و یک هفته بود. تکلیف حافظۀ حرکتی شامل اجرای یک توالی انگشتی بود که پس از آن تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی برای گروه تجربی و مطالعه کتاب به مدت 15 دقیقه برای گروه کنترل اجرا شد. در توصیف آماری داده‌ها از شاخص‌های میاتگین و انحراف استاندارد و در تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (تعیین اثر بخشی تمرینات تصویرسازی حرکتی) و نیز از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت معنی‌دار در مراحل مختلف استفاده شد و جهت مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته­ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مرحله یادداری 2، بین دو گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل تفاوت معنی‌دار آماری با برتری گروه تصویرسازی وجود دارد (F=9/87 و P=0/005). نتیجه­گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از تمرین تصویرسازی حرکتی موجب بهبود معنادار در مراحل مختلف شد؛ همچنین، تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی در تحکیم و بهبود حافظه حرکتی سالمندان پس از یک هفته موثر است.

Keywords:

memory consolidation , motor memory task , mental practice , sleep , learning motor sequence , تحکیم حافظه , تکلیف حافظه حرکتی , تمرین ذهنی , خواب , یادگیری توالی حرکتی