بررسی فراوانی ژن blaZ در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیمارستان‌های شهر همدان

مقدمه  استافیلوکوکوس به عنوان یک عامل بیماری‌زا  که عفونت های متعددی را ایجاد می کند شناخته شده است. امروزه استافیلوکوکوس مقاومت چند گانه ای را نسبت به طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک ها از جمله بتالاکتام ها کسب کرده است. بتالاکتامازها آنتی بیوتیک های بتالاکتام را هیدرولیز نموده و از طریق فعال شدن ژن blaZ بیان می‌شوند. لذا هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن blaZ در ایزوله  های بالینی استافیلوکوکوس جدا شده از بیمارستان های شهر همدان می باشد مواد و روش ها در این مطالعه کلیه سویه‌های استافیلوکوکوس از نمونه‌های بالینی بیماران بستری به‌صورت تصادفی انتخاب و به آزمایشگاه انتقال داده شد. در ایزوله های بالینی تأییدشده با آزمایش های بیوشیمیایی مراحل استخراج DNA ژنومی با استفاده از کیت استخراج شرکت سیناژن بر اساس پروتکل شرکت سازنده انجام شد و برای مشاهده محصول PCR از ژل آگارز ١ درصد استفاده گردید. داده ها به‌وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS  تجزیه‌وتحلیل شد. یافته ها از بیماران بستری  32 مورد (64 درصد) از جنس مرد و 18 مورد (36 درصد) از جنس زن ایزوله استافیلوکوکوس جدا شد. در الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به دست آمده نیز پنی سیلین (µg 10) با 100 درصد مقاومت و سفازولین (µg 30) با 5 درصد مقاومت به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت را داشتند. از مجموع 50 ایزوله استافیلوکوکوس جداشده 44 ایزوله حاوی ژن بتالاکتاماز blaZ بود. نتیجه گیری ایزوله‌های جدا شده از نمونه‌های بالینی، الگوی فراوانی یکسانی را نشان دادند. لذا این احتمال وجود دارد که در بیمارستان‌ها انتقال مقاومت‌های دارویی یا شدت بیشتری صورت گیرد.  

Keywords:

Genes , Staphylococcus , Isolate , Drug resistance , Microbial , ژن‌ها , استافیلوکوکوس , ایزوله , مقاومت دارویی , میکروبی