اکرم امینیان - Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
فرشید حمیدی - Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
هادی محب علیان - Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

  مقدمه: گیاه شیرین بیان در طب سنتی اکثر مناطق جهان به عنوان دارو استفاده می شود، ارزش این گیاه بواسطه اثرات ضد سرفه، ضد دیابت، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی مورد تایید قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه اثر جزء گلیسیریزین گیاه شیرین بیان بر HMGB1 تولیدی در رده سلولی میکروگلیا (BV-2) به عنوان یک واسطه التهابی در مدل سلولی (برون تنی) مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه شامل شش گروه (هر گروه سه تکرار) بود. گروه اول (کنترل منفی)، سلول ها لیپوپلی ساکارید و گلیسیریزین دریافت نکردند. در گروه دوم (کنترل مثبت)، سلول های BV-2 القا شده با لیپوپلی ساکارید و بدون گلیسیریزین و در گروه 6،5،4،3 به ترتیب به محیط کشت سلول ها 2/0، 4/0، 2/1 و 4 میکروگرم بر میلی لیتر گلیسیریزین افزوده شد، سپس میزان HMGB1 توسط کیت الایزا ساندویچی در زمان های 24، 48 و 72 ساعت سنجیده شد. یافته ­ها در هر 3 گروه زمانی با افزایش غلظت گلیسیریزین میزان پروتئین HMGB1 کاهش یافته ولی در گروه 24 ساعت بین غلظت های 2/0 و 2/1 و در گروه 72 ساعت بین کنترل مثبت و غلظت 2/0 اختلاف معنی دار مشاهده نشده است، لذا نتیجه گرفته می شود که غلطت های مذکور بایستی در جهت موثرترین دوز افزایش داده شوند. نتیجه ­گیری هم راستا با مطالعات پیشین، گلیسیریزین موجب کاهش تولید HMGB1 در رده سلولی میکروگلیا شد.  

Glycyrrhiza glabra, HMGB1 protein, glycyrrhizin, Microglial cell, شیرین بیان, پروتئین HMGB1, گلیسیریزین, سلول میکروگلیا