تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی چند مفصله و تک مفصله بر برخی از فاکتورهای انعقادی و خونی مردان جوان فعال

مقدمه تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات ناهمسویی درباره تاثیر انواع تمرین ورزشی به ویژه تمرینات مقاومتی بر فاکتورهای انعقادی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی چند مفصله و تک مفصله بر برخی فاکتورهای انعقادی و خونی مردان جوان فعال بود. مواد و روش‌‌ها 30 آزمودنی‌ (20-26 سال) با آرایش تصادفی در گروه‌‌های کنترل (10n=)، تمرین مقاومتی تک مفصله (10n=) و تمرین مقاومتی چند مفصله (10n=) توزیع شدند. گروه‌‌های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه پروتکل‌‌های تمرینی مخصوص را انجام دادند. برای تعیین طبیعی بودن داده‌‌ها از آزمون شاپیروویلک و جهت محاسبه مقادیر تغییرات در دو پروتکل از آزمون تحلیل کوواریانس و در صورت معنی‌‌دار بودن از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌‌ها تمرین مقاومتی تک مفصله و چند مفصله تاثیر معنی‌‌داری بر تعداد پلاکت‌‌ها داشته است (0/001>p). نوع پروتکل و تمرین مقاومتی تاثیر معنی‌‌داری بر پهنای توزیع پلاکتی نداشته است (0/34=P). براساس یافته‌‌ها می‌‌توان گفت هر دو نوع تمرین، تاثیر معنی‌‌داری بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز داشته است (=0/001P) و بطور کلی تاثیر فعالیت مقاومتی صرف نظر از نوع آن بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز موثر بود (0/003=P و 0/001>p). نتیجه‌‌گیری 8 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش سطح تعداد پلاکت‌‌ها و همچنین کاهش هماتوکریت و کاهش سدیمانتاسیون گلبول قرمز می‌‌شود که نشان دهنده کاهش احتمال خطرات قلبی‌‌-‌‌عروقی حین اجرای فعالیت‌‌های ورزشی است.  

Keywords:

Resistance training , Coagulation factors , Hematocrit , Erythrocyte Sedimentation , تمرین مقاومتی , شاخص‌‌های انعقادی , هماتوکریت , سدیمانتاسیون گلبول قرمز , مردان جوان