بررسی کارایی فرایند اکسیداسیون پیشرفته UV/H2O2 و UV/S2O8 در حذف دگزامتازون از محلول های آبی

مقدمه آلودگی‌‌های دارویی که به محیط‌‌های آبی رها می‌‌شوند می‌‌توانند باعث ایجاد مشکلات بهداشتی در انسان‌‌ها و سایر موجودات شوند. در مطالعه حاضر به بررسی حذف دگزامتازون از محلول‌‌های آبی سنتتیک با استفاده از روش UV/S2O8 و UV/H2O2 پرداخته شد. مواد و روش‌‌ها این مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی در یک راکتور با جریان منقطع انجام شده است. در این مطالعه تاثیر فاکتورهای زمان (5-60 دقیقه)، pH(3-11)، دوز S2O8 (5/1-7/0 میلی مول)، دوز H2O2 (5/1-7/0 میلی مول) و غلظت دگزامتازون (5-20 میلی گرم در لیتر) در میزان حذف، مورد آزمایش قرار گرفت. غلظت باقی مانده دگزامتازون با استفاده از اسپکتروفتومتر DR ( مدل 5000) در طول موج 241 نانومتر سنجیده شد. یافته‌‌ها نتایج نشان داد پارامترهای pH، زمان تماس و دوز S2O8 و H2O2 با افزایش و غلظت دگزامتازون با کاهش، منجر به افزایش راندمان می‌‌شود. حذف دگزامتازون در شرایط بهینه در زمان 40 دقیقه، 3=pH، غلظت دگزامتازون 5 میلی گرم در لیتر برای دوزهای 0/1، 0/5، 1/5، 5 و 7/5 میلی مول اکسید کننده UV/S2O8 به ترتیب 47، 59، 82، 91 و 98 درصد و برای اکسید کننده  UV/H2O2 بترتیب 19، 49، 61، 65 و 72 درصد بدست آمد. نتیجه‌‌گیری با توجه به راندمان‌‌های بالاتر در روش UV/S2O8 نسبت UV/H2O2  و ذخیره آسان و پایداری متوسط S2O8  و توانایی اکسیداسیون بالاتر SO4- نسبت به OH°، بهتر است که از روش UV/S2O8 جهت حذف دگزامتازون بهره جست. 

Keywords:

pharmaceutical pollutants , dexamethasone , aqueous solution , removal efficiency , آلودگی‌‌های دارویی , دگزامتازون , محلول‌‌های آبی , راندمان حذف