علیرضا ژندنژاد - گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی پردیس علوم، دانشگاه تهران ایران
مجید سعیدی - گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی پردیس علوم، دانشگاه تهران ایران

در این مطالعه ، دی اتیل آمینو 2 – DFAB به عنوان یک جاذب آمینو الکل در یک برج غشایی توخالی گاز ـ مایع HFMC برای جداسازی CO2 از مخلوط گاز CO2/N2 استفاده شده است. تأثیر حلال برعملکرد جداسازی در یک حالت غیر مرطوب HFMC بررسی شده است. جذب CO2 با استفاده از DEAB با سایر حلال های صنعتی رایج مانند مونواتانول آمین MEA، دی اتانول آمین DEA، تری اتانول آمین TEA و متیل اتیلن امین MDEA مقایسه شده است. در شرایط عملیاتی ملایم، تأثیر پارمترهای دما و فشار جزئی CO2 بر عملکرد یک HFMC مورد بررسی قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل پارامترهای عملیاتی نشان یم دهد که مقاومت انتقال جرم فاز گاز از مقاومت در برابر انتقال جرم فاز مایع قابل توجه تر است و عمده مقاومت انتقال جرم در فازگاز واقع شده است. نتایج مدل سازی حاکی از آناست که درصد جذب CO2 در جاذب DEAB با جاذب MEA قابل رقابت است. در حالیکه بسیار بالاتر از جاذب های TEA MDEA ،DEA در کل دامنه های فشار جزئی کربن دی اکسید بود. نتیجه گیری شد که افزایش دما باعث افزایش جذب CO2 می شود و با افزایش فشار شار کربن دی اکسید افزایش می یابد.

جذب، گرفتن CO2، برج غشایی توخالی، سینیتیک