مجتبی ایزدی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه ازاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران
امیرحسین رستمی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران

  مقدمه: شواهد اپیدمیولوژیک از نقش آنتی اکسیدانی بربرین در شرایط استرس اکسیداتیو حکایت دارد. با این وجود، عملکرد آنتی اکسیدانی آن متعاقب انقباضات عضلانی شدید به خوبی مشخص نشده است. مطالعه حاضر با هدف پاسخ برخی شاخص های اکسیدان یا آنتی اکسیدانی به ورزش شدید متعاقب مکمل سازی بربرین انجام می گیرد.روش کار: 26 مرد جوان غیر ورزشکار 18 تا 24 سال(15±80 کیلوگرم) به شیوه تصادفی به دو گروه مکمل(13=n) و دارونما(13=n) تقسیم شدند. گروه مکمل یک آزمون ورزشی شدید را متعاقب 10 روز مکمل سازی بربرین(روزانه 1200 میلیگرم) اجرا نمودند و نمونه گیری خون در شرایط قبل، بلافاصله و 1 ساعت پس از توقف آزمون با هدف تعیین پاسخ آنی و تاخیری مالون دی آلدئید(MDA) و کاتالاز(CAT) به بارگیری بربرین و مقایسه با گروه دارونما به عمل آمد. گروه دارونما نیز همین شرایط را اما با مصرف دارونمای مالتودکسترین تجربه نمودند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه گیری های مکرر مقایسه شدند.نتایج: تفاوت معنی داری در پاسخ های آنی و تاخیری MDA به مکمل سازی بربرین با گروه دارونما مشاهده شد(05/0>p). به عبارتی، مکمل سازی بربرین به کاهش معنی دار MDA متعاقب آزمون ورزشی شدید در مقایسه با مصرف دارونما منجر شد. با این وجود، پاسخ آنی و تاخیری CAT به آزمون ورزشی تحت تاثیر مکمل سازی بربرین قرار نگرفت.نتیجه گیری: با تاکید بر کاهش MDA می توان نتیجه گیری نمود مکمل سازی بربرین به کاهش اثرات اکسایشی ناشی از اجرای ورزشی شدید در مردان جوان غیر ورزشکار منجر می شود.

آنتی اکسیدان, استرس اکسیداتیو, بربرین, ورزش شدید